Als je schreeuwt tijdens je laatste herhaling(en) dan kan je meer kracht leveren. Waarom doen vrouwen dat dan eigenlijk niet?
Standaard haantjes gedrag
Voor de duidelijkheid: Dit is niet bepaald een vraag die me ’s nachts wakker houdt. Laat me daarom eerst even bij de aanleiding beginnen.
De laatste tijd heb ik toevallig een paar keer achter elkaar getraind op het moment dat er een paar Golfjes waren met een harde uitlaat. Van die jongens die disproportioneel veel geluid maken voor het vermogen dat ze leveren. Vaak kijk ik even om me heen om te zien wat de aanleiding is voor het overdreven volume. Meestal zie je dan ergens in het krachthonk een vrouw rondlopen die blijkbaar binnen hoorbereik is. Je hoeft er geen grote studie op los te laten. Vrouw weg, geluid omlaag. Ik durf wel te stellen dat er een verband is.
Het is ook veelvoorkomend dat het gewicht waarmee getraind wordt, opeens omhoog gaat. Dat kan het hogere geluidsvolume verklaren en is dus een variabele waarvoor je moet corrigeren. Toch durf ik na zo’n correctie nog steeds te spreken van een verband vrouw-in-de-gym:volume-van-de-man. Een zwaarder gewicht verklaart namelijk niet waarom je bij je eerste rep in een set van 15 al aan het schreeuwen bent alsof je voorbij failure gaat. Het verklaart ook niet waarom je de gewichten opeens zo hard mogelijk op de grond laat vallen en de schijven keihard op de stang knalt*. Je staat nog net niet met een luidspreker bij iedere schijf aan te kondigen hoeveel gewicht je gebruikt.
Overigens zijn vrouwen niet de enige mogelijke oorzaak van dergelijk gedrag. Dat kan ook gebeuren wanneer de natuurlijke rangorde in een sportschool verstoord wordt door een ‘bodybuilder van buiten’. Als er opeens een new guy binnen komt lopen die groter is dan alle anderen in de gym. Dat beginnen sommige alpha-aapjes te krijsen, totaal verward door de veranderde hiërarchie.
*Het enige excuus hiervoor is als je dit van Arnold geleerd hebt in Pumping Iron.
Waarom kreunen vrouwen niet in de sportschool?
En zo vroeg ik me vanochtend af: Waarom doen vrouwen dat niet?
Vrouwen zien misschien geen noodzaak om meer aandacht van mannen te krijgen in de sportschool. Die krijgen ze al vaak genoeg ongevraagd. Of ze zien kreunen en schreeuwen tijdens het trainen niet als een handige manier om deze aandacht te krijgen. Misschien omdat het niet het ‘vrouwelijke beeld’ is dat ze willen overbrengen.
Ten opzichte van andere vrouwen is het mogelijk dat ze helemaal niet bezig zijn met het verhogen van hun social status. Ik heb echter teveel chick flicks moeten kijken om dat te geloven. Sterker nog; ik snap eigenlijk niet waarom er geen vrouwelijke variant is op de term haantjesgedrag. Voorzover daarvan sprake is onder vrouwen in de sportschool, zien ze trainen in barbarian modus mogelijk niet als beste methode.
Dat er misschien geen sociale redenen zijn voor vrouwen om luidruchtig te trainen, of juist redenen om het niet te doen, daar kan ik me dus wel iets bij voorstellen.
Schreeuwend stigma?
Maar we moeten natuurlijk niet voorbij gaan aan het feit dat hard kreunen in de sportschool niet alleen maar voor de show is. Instinctief doen we dit vanzelf wanneer we (echt) een zeer zware inspanning leveren. Gevoelsmatig helpt het om je op te peppen, mentaal te focussen en de adem te controleren. Ik schreef ook al eens een artikel over de toegevoegde waarde van het kracht van kreunen tijdens fysieke inspanningen zoals aangetoond in onderzoek.
Schreeuwen tijdens krachttraining zou de maximaal geleverde kracht met 12% kunnen verhogen zo bleek uit een onderzoek behandeld in het artikel. De vraag is daarom misschien ook niet waarom vrouwen geen reden zien om te kreunen in de gym bij zware inspanning, maar waarom ze juist reden zien om het niet te doen.
Aan de intensiteit waarmee veel vrouwen tegenwoordig aan krachttraining doen, zal het niet liggen. Met name de laatste tien jaar is er een grote ontwikkeling geweest waarin steeds meer vrouwen de voordelen zien van krachttraining. Waar dat voorheen nog werd gezien als een ‘mannen ding’ zien veel vrouwen het nu als een recept voor hun droomfiguur. Dat er echter nog steeds een stigma kleeft aan de combinatie vrouw, krachttraining en spiermassa daar weet ik als fitness fotograaf alles van. “Vind ’t echt niet mooi zo’n sixpack op een vrouw”, als reactie op een gedeelde foto bijvoorbeeld.
Tennisspeelsters hebben er geen enkel probleem mee om veel geluid te maken wanneer ze de bal slaan. Terecht, zo bleek uit een onderzoek in hetzelfde artikel; de bal kreeg bijna 4% meer snelheid wanneer er gekreund werd. Dat doet niet bepaald af aan hun vrouwelijkheid. Sterker nog; soms vind men het ’te vrouwelijk’.
Grappig dat het blijkbaar uitmaakt of je een kort rokje draagt en een bal slaat of dat je een zwaar gewicht omhoog brengt in yoga pants.
Draai het om
Stel dat zo’n Golfje met uitlaat weer eens aan het aanstellen is in het squatrek omdat hij zijn natuurlijke prooi heeft gespot. Natuurlijk laat hij alle schijven aan de stang zodat iedereen het gewicht kan zien waarmee hij met moeite twee (zogenaamde) reps deed.
Dan lijkt met mij zo tof als je als vrouw dat rek instapt en 15 reps doet met hetzelfde gewicht als warming up. Als je er vervolgens nog eens 40kg op knalt en dan de hele sportschool bij elkaar schreeuwt om even te laten zien we de baas is.
Volgens mij wordt het daarna erg stil in het krachthonk.
