Dit stuk is voor de echte bikkels. Voor die mensen die ondanks alles stug doorzetten en zich niet uit het veld laten slaan. The unsung gym heroe’s
Die hards
De grootste bikkels in de sportschool zijn meestal niet de meest droog gespierde mannen of vrouwen. Soms kom je in de sportschool inspirerende doorzetters tegen die niet perse een inspirerend fysiek hebben, maar wel een inspirerende inzet. Mensen die niet bepaald de aanleg of gezondheid van een topsporter bezitten. Die leden voor wie het al een hele training is om naar de sportschool te gaan.
Zo ook Piet, zoals ik hem hier zal noemen. Piet is een held naar wie ik iedere keer weer met bewondering kijk.
Piet traint niet voor een sixpack of armen met de dikte van een boomstam. Piet is zo iemand die niets bespaard lijkt op medisch gebied. Hij heeft “de grote drie”, zoals hij ze zelf noemt, alledrie kunnen afstrepen.
Eerst hart- en vaat problemen en vervolgens kanker. De operaties en chemo konden Piet er echter niet van weerhouden om, zo snel als dat medisch verantwoord was, terug de sportschool in te duiken.
Toen ik hem eind vorig jaar tegenkwam in de sportschool, sprak hij me stotterend aan. Hij had een beroerte gehad. Verslechterd spraakvermogen en verslechterde functie van de rechterarm en het rechterbeen. Een paar weken later sprak ik hem weer. In de sportschool natuurlijk want ook deze laatste tegenslag was geen reden om achter de geraniums te gaan zitten. De stotter was inmiddels verdwenen.
Piet is een echte die hard, een echte bikkel.
En weer doorgaan…
Als fitness fotograaf moet ik meestal maar zien wat voor een fysiek ik voor de camera krijg. Klanten bepalen immers zelf welke shape zij vast willen leggen. Dit kan het fysiek zijn van een internationale topbodybuilder, een bikini-fitness atlete één dag voor een wedstrijd of gewoon iemand die zijn beste shape ooit, wilt vastleggen voor het nageslacht.
In sommige gevallen zullen bepaalde mensen een dergelijk fysiek ’te gespierd’ vinden. Het komt soms echter ook voor dat een klant niet direct een figuur heeft waaraan te zien is dat diegene veel tijd en aandacht aan training en voeding besteedt.
‘Moet hij niet nog even een paar jaar trainen?’, vroeg iemand mij eens bij het zien van een klant die aan het voorpompen was in de gym.
“Je weet niet waar hij vandaag komt”, was mijn antwoord.
Dit stuk is voor de echte bikkels. Mensen die niet eens van een sixpack zouden durven dromen, maar al blij zijn met een gezond gewicht. Leden van een sportschool die met een 0-10 achterstand de gym binnenliepen en keihard werken om ‘een normaal fysiek’ op te bouwen. Voor die mensen die ondanks tegenslag op tegenslag toch weer de draad oppikken en stug doorgaan.
De bergbeklimmers die 80 kilo op hun rug meedragen op weg naar de top van mt. Everest.
No Gain, still pain
Sommigen van ons hebben mazzel. We zien relatief snel resultaat van onze inzet en dat motiveert om verder te gaan op de ingeslagen weg. Ik vraag me wel eens af hoe gemotiveerd ik zelf zou zijn als het resultaat aanzienlijk minder (snel) zichtaar was.
Zoals anderen die dag in dag uit, jaar in jaar uit stug de sportschool binnen blijven lopen zonder zichtbaar resultaat. Van sommigen weet ik dat zij het typische strandfysiek ambiëren. Anderen hebben hun doelstellingen, inmiddels, bijgesteld of nooit dergelijke verwachtingen gehad. In al deze gevallen is het uitblijven van snelle en grote resultaten geen reden geweest om op te geven.
Chapeau!
In het eerdere artikel over verschillen in aanleg heb ik onderzoeken behandeld waaruit bleek dat sommigen geen spiermassa winnen met hetzelfde trainingsregime dat anderen 8 kilo extra droge massa opleverde.
Ook ging ik in op de verschillende reacties op hetzelfde dieet. Dat we bij dezelfde pains grote verschillen in gains kunnen hebben, is duidelijk. Ik heb veel respect voor die mensen die de discipline opbrengen om grote inzet te blijven tonen voor relatief weinig resultaat. De echte titanen:
What is pain?
French bread!
Waar doe je het voor?
Als het om een mooi fysiek gaat, kan je je wel afvragen hoe rationeel het is om grote offers te brengen voor dergelijk kleine of ontbrekende winsten. Wanneer dit gebeurt onder onrealistische verwachtingen over de mogelijke resultaten dan kan je je terecht afvragen of dezelfde energie niet anders benut zou kunnen worden.
Met al die uren in de sportschool had je misschien al kunnen leren gitaarspelen of zo. Als we temptation Island mogen geloven dan maakt dat minstens zoveel indruk als een gespierd fysiek. Wel handig dus om te weten als een dergelijk fysiek niet haalbaar is, zelfs met je beste inzet. Als je echter realistische verwachtingen hebt dan is het alleen maar bewonderenswaardig als je een dergelijke toewijding toont.
Voor sommige van deze bikkels draait fitness bovendien om fitness en niet om een mooi fysiek. Ook dan ben je niet blij als je niet makkelijk spiermassa wint, maar ben je misschien wel al tevreden met het voorkomen van verlies van spiermassa (bijvoorbeeld door ouderdom).
Gelukkig wijst onderzoek uit dat zelfs zogenaamde non-responders op conditietraining wel resultaat boeken als ze simpelweg meer trainen [1]. Gaat het om het trainen van je hart en daarmee conditie dan valt er winst te behalen, wederom tegen een hogere prijs.
Props!
Maar eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling hier technisch te worden. Ik wilde alleen maar mijn bewondering uiten voor de echte bikkels. De go getters, de doorzetters die mij vaak genoeg inspireren om zelf weer een tandje bij te zetten. Mensen zoals Piet die ik ook vandaag weer in trouw in de sportschool aantrof. Hasan Banks die door de erfelijke aandoening ataxia nauwelijks kan lopen, maar wel op het podium staat bij bodybuildwedstrijden. Mensen zoals Harold Kelley die door een auto-ongeluk in een rolstoel terecht komen en dan maar de rolstoel als extra gewicht gebruiken tijdens pull ups. Mensen die letterlijk of figuurlijk, fysiek of mentaal een grotere last dragen tijdens het trainen maar daar niet onder gebukt gaan.
Ken jij ook zo iemand? Laat het ons weten en tag een bikkel.
Referenties
Montero D, Lundby C. Refuting the myth of non-response to exercise training:’non-responders’ do respond to higher dose of training. J Physiol. 2017 Jun 1;595(11):3377-3387. doi: 10.1113/JP273480. Epub 2017 May 14. PubMed PMID:28133739; PubMed Central PMCID: PMC5451738.
