Eergisteren in de Volkskrant een artikel over een nieuw type eetstoornis waaraan veel Fitgirls mogelijk zouden lijden: Orthorexia Nervosa. Wij herkennen hierin echter een heel specifiek type fitgirl: “Het havermout trutje”.
De vele gezichten van de fitgirl
Ik zou bijna willen zeggen “A fitgirl has no name”. Misschien omdat het gewoon te lang duurt tot het volgende Game Of Thrones seizoen. Vooral echter omdat ik denk dat “de fitgirl” niet met één naam beschreven kan worden. A fitgirl has many names.
Je hebt bijvoorbeeld de Run Chicks en de Squat Babes. Een ontwikkeling van het laatste decennium is dat er steeds meer Run Chicks de overstap maken naar de Squat Babes (wat gewoon lekkerder bekt dan hip thrust girls). Deze dames kunnen onderling een groot verschil in ideaalbeeld hebben. De running girl is vaak bang een man te worden door naar gewichten te kijken. De Squat Babe snapt dat je je lichaam niet alleen vormt door er wat vanaf te halen.
Groot is ook het verschil tussen bijvoorbeeld de Bikini Beauty Queens enerzijds en de Cross-chick anderzijds. De Bikini Beauty Queens zijn vrouwen die graag op Instagram laten zien hoe hard ze trainen met filmpjes uit de sportschool om vervolgens in bikini en op hakken het resultaat te tonen tijdens een (bikini-)fitnesswedstrijd. De Cross-chick zou zwetend wakker worden van het beeld in hakken en bikini op een podium te staan. De Cross-chick toont het resultaat het liefst tijdens een wedstrijd waarin haar uiterlijk niet relevant is. De enige foto’s die de Cross-chick op Instagram plaatst zijn van personal records skipping en van de gescheurde eeltbulten als bewijs van een goede training.
Zo zijn er nog meerdere type Fit Girls te benoemen. Wat betreft het artikel in de Volkskrant heb ik me echter vooral een beetje gestoord aan het feit dat de auteur blijkbaar niet op de hoogte is van het verschil tussen de “IIFYM-puzzelaar” en het “havermout trutje”.
IIFYM-puzzelaar
Als Fit Girl kan je verschillende van bovenstaande types ineen zijn. Het ene onderscheid zegt namelijk vooral iets over wat je wilt bereiken, het andere over hoe je dat wilt bereiken. De typische Squat Babe wil bijvoorbeeld wat minder vet op de buik en meer spiermassa op de billen, benen en armen dan de Run Chick. Veel Squat Babes zijn ook Bikini Beauty Queens omdat ze vaak eenzelfde ideaalbeeld delen, dezelfde benadering hebben qua training en vooral het visuele resultaat graag tonen. Dit in tegenstelling tot de Run Chick die graag betere cijfers van een halve marathon laat zien of de Cross Chick die steeds grotere tractorbanden wilt kunnen kantelen.
Als het gaat om voeding dan is de Squat Babe/ Bikini Beauty vaak het beste op de hoogte van hoe het ideaalfiguur het beste bereikt kan worden. Ze steekt immers niet onder stoelen of banken dat het uiterlijk het belangrijkste doel is. Ze maakt bovendien gebruik van de kennis van honderden atleten die hier de afgelopen decennia een sport van hebben gemaakt.
De moderne Squat Babes en Bikini Beauty’s snappen dat het in eerste instantie belangrijk is dat je de juiste hoeveelheden koolhydraten, vetten en proteïne binnen krijgt. Geen enkele voedingsbron is volgens deze methode inherent slecht of goed, het is allemaal gerelateerd aan je behoefte die je zorgvuldig berekend hebt aan de hand van formules. Pas als dit klopt kan je kijken of je deze uit betere bronnen kunt halen. Je benadert je dieet en voeding als een puzzel. “Past het of past het niet”. Inmiddels welbekend als de If It Fits Your Macros-methode (IIFYM). Anders dan het artikel in de Volkskrant stelt, zijn er dus wel degelijk grote aantallen Fitgirls die calorieën tellen als onderdeel van hun IIFYM principe.
Daar tegenover staat het type Fitgirl dat niet uitgaat van haar eigen behoefte maar van de (veronderstelde) eigenschappen van verschillende voedingsbronnen. Het gaat er niet om of iets in je dieet past, maar of het product zelf “goed of slecht” is. Suiker is een mooi voorbeeld in deze discussie.
“Orthorexia Nervosa”
Het artikel in de Volkskrant verwijst naar de term die de Amerikaanse arts Steven Bratman bedacht voor een bepaald type eetstoornis: Orthorexia Nervosa. Ik citeer de Volkskrant:
Orthorecten eten in tegenstelling tot anorecten wél, maar sluiten bepaalde voedselgroepen meer en meer uit, vaak tot in het extreme.
Hoewel dit inderdaad voorkomt, herken ik dit gevaar dus vooral onder een bepaald type Fitgirl.
Havermout trutjes
Er bestond echter al een naam voor vrouwen die bepaalde voedingssoorten mijden als de pest terwijl aan andere haast magische krachten worden toegeschreven. De vrouwen van wiens insta-account een geur van lijnzaad en tarwegras afkomt. De zogenaamde “Havermout trutjes”.
Het type dat in mijn ervaring veel vaker voorkomt in de Run-chick dan in de Squat Girl en Bikini Queens. Ook onder Cross Chicks komt zo’n dieet van magische voedingssoorten vaak voor, maar dan wordt het een “Zone dieet” genoemd.
Toegegeven: ik vond de term “Havermout trutjes” nogal denigrerend toen ik deze voor het eerst hoorde. Maar dit was dan ook vanuit de mond van een Squat Babe. Bovendien vond ik het al beter dan “Brinta Bitch”, mede doordat dit mijn standaard ontbijt is.
Meer of minder Fitgirls?
Ik denk dat in het artikel in de Volkskrant alle Fitgirls over één kam geschoren worden.
Dé Fitgirl bestaat niet.
Dat wil niet zeggen dat de andere type Fitgirls niet het risico lopen op een eetstoornis. We hebben hierover recent nog een artikel geschreven waarin we ook kritisch onze eigen rol als bloggers, coach en (in mijn geval) fitness fotograaf bekijken. Het risico bestaat maar is afhankelijk van meerdere factoren.
Als je dan een nieuw label wilt plakken, kijk dan wel even goed op wie je die plakt.
