Van de Legs-it affaire in het V.K. tot de ‘pruik van James Brown’ in de V.S. Het betekent niet dat mannen vrouwen niet serieus nemen. Wij zijn gewoon heel saai… En misschien iets minder gevoelig.
Legs-it
Gisteren stond Groot-Brittannië op z’n kop. De Daily Mail reduceerde een top overleg tussen de Britse premier Theresa May en de Schotse eerste minister Nicola Sturgeon tot een wedstrijdje ‘wie heeft de mooiste benen?’. Rep en roer door het land. Feministen op de barricade.
Vandaag zag ik op CNN hoe Bill O’reilly van Fox News onder vuur lag. Hij zei dat hij een betoog van het congreslid Maxine Waters (een zwarte vrouw) niet verstond omdat hij was afgeleid door haar ‘James Brown pruik’.
We hebben het weer gedaan. Hoewel ‘we’. Bill is inderdaad niet de meest politiek correcte figuur. Het artikel in de Daily Mail is echter geschreven door een vrouw voor een blad dat meer vrouwelijke lezers heeft dan mannelijke lezers. En laten we eerlijk wezen, dames. Dat hele who-wears-it-better gedoe, dat is echt jullie ding. Niet de onze. Ik heb nooit twee vergelijkende foto’s gezien van Vin Diesel en The Rock in dezelfde jurk. Terecht dat Hannah Fearn voor Independant zich dan ook afvraagt waarom vrouwen dit zo fascinerend vinden [1].
Who skipped legday?
De belangrijkste vragen die als reactie voorbij komen, zijn:
- Waarom is uiterlijk belangrijker dan inhoud? Waarom leek het de redactie interessanter om te beoordelen wie de beentraining heeft overgeslagen dan te volgen hoe groot de kans is dat Schotland zich afscheidt van de rest van Groot-Brittanië?
- Waarom overkomt dit vooral vrouwen?
Om met het laatste punt te beginnen; ik denk niet dat dit voorbehouden is aan vrouwen. Het meest belachelijk gemaakte kapsel van het afgelopen jaar was dat van Trump. Alles van Trump is belachelijk gemaakt. Zijn oranje gezicht, zijn kleine handen, zijn knagende stem. Mannen zijn echter veel saaier dan vrouwen, zowel wat kleding als kapsel betreft. Kleding is bij mannelijke politici een moeilijker doelwit als je iemand wilt beoordelen op zijn uiterlijk. Een pak is immers behoorlijk saai en uniform. Dus wordt bij Trump de lengte van zijn das belachelijk gemaakt en worden we in Nederland opgewonden als Jesse Klaver z’n stropdas afdoet en een knoopje losmaakt. Niet bepaald zaken die met de inhoud te maken hebben. Niemand die er aan denkt in die gevallen over seksisme te beginnen.
“Totaal niet te vergelijken”, volgens mijn zestienjarige dochter. “Mannen zijn niet altijd achtergesteld zoals vrouwen en hebben niet al het gevoel zich extra te moeten bewijzen. Dat is echt lullig als je dan als premier niet serieus genomen wordt met zo’n artikel”.
“O.k., dus mannen mag je wel op hun uiterlijk beoordelen, vrouwen niet? Positieve discriminatie bedoel je?”, zeg ik.
“Mannen zijn vroeger niet gediscrimineerd en hebben nooit het gevoel gehad zich extra te moeten bewijzen.”
Dat klopt niet helemaal, ik herken wel iets in dat gevoel dat je je extra moet bewijzen ten opzichte van een ander. Enerzijds kan je dan gevoeliger zijn voor bepaalde opmerkingen. Anderzijds weet je dat je pas gelijk bent als je als gelijke wordt gepest en opmerkingen krijgt over je uiterlijk, net als een ander.
Het een sluit het ander niet uit
Bovendien is er niemand die zegt dat er een negatief verband moet zijn tussen innerlijk en uiterlijk om als vrouwelijke politicus, zakenvrouw of gewoon als vrouw, serieus genomen te worden. Het een sluit het ander niet uit. Niemand gaat uit van een correlatie tussen een laag vetpercentage, zorgvuldige make up, goede kleding en een laag IQ.
Dat iemand je complimenteert op je uiterlijk doet niets af aan je intellectuele capaciteiten. Dat hebben mannen volgens mij althans nooit zo ervaren. Ik zou niet bang zijn als een domme spierbundel gezien te worden als iemand een opmerking maakt over m’n biceps terwijl ik aan tafel zit om bijvoorbeeld uitleg te geven over Einsteins algemene relativiteitstheorie. Even een front double bicep en weer door over krommingen in ruimtetijd.
Ik zou alleen maar meer respect hebben als Theresa en Nicola een filmpje uploaden naar Youtube waarin ze deadliften in strakke yoga pants, uitpuilende quads met een warm-up gewicht dat boven jouw max ligt. Om vervolgens weer te discussiëren over het lot van Schotland en het koninkrijk. Als een baas.
Maar ik ben een man, wat weet ik nou?
- http://www.independent.co.uk/voices/daily-mail-brexit-legs-it-theresa-may-nicola-sturgeon-female-readershop-women-feminism-a7654326.html
