Het valt me op dat mensen vaak hun inspiratie uit de verkeerde hoek halen. Ze kiezen een rolmodel zoals Lazar Angelov. Iemand met eigenschappen die voor hun niet haalbaar zijn en veroordelen zichzelf daarmee tot frustratie.
Lazar Angelov
Als fitness fotograaf vraag ik altijd klanten van tevoren om voorbeelden aan te leveren van het soort foto’s dat ze aanspreekt. Tegenwoordig vermeld ik hierbij expliciet dat ze daarbij moeten letten op zaken als belichting, pose en compositie.
Dit bleek nodig omdat ik vaak voorbeeldfoto’s kreeg waarvan ik als fitness fotograaf dacht:
“Er is niets bijzonders aan die foto behalve het model”.
Als fotograaf heb ik daar niets aan.
Als je een foto stuurt van Lazar Angelov die qua foto niet bijzonder is, dan heb je geen enkele garantie dat als ik Lazar door jou vervang, dit eenzelfde resultaat biedt. Bovendien heb je geen fitness fotograaf nodig wanneer je wel zijn look hebt en een dergelijke foto wilt.
Dan maak je die gewoon met je mobieltje.
Maar de kans is groot dat jij er niet uitziet als Lazar. Ik maak dan ook vaak de vergelijking met een vrouw die bij de kapper komt en zegt:
“Ik wil het kapsel van Beyoncé” en vervolgens teleurgesteld is dat ze er met dat kapsel niet uitziet als Beyoncé.
Als fitness fotograaf heb ik niet alleen te maken met het gezicht van een model, maar natuurlijk ook de fysiek. Ik ben dan vooral geïnteresseerd in belichting, poses en composities die jouw lichaam en gezicht er goed uit laten zien.
Onhaalbare shape
Los van foto’s kan je Lazar als voorbeeld hebben bij jouw fitness doelstellingen. Vaak ook niet handig. Lazar heeft namelijk een paar eigenschappen die de meesten niet hebben.
Dan heb ik het in de eerste plaats over zijn belachelijk perfecte abs (en in die zin mag je mijn afgunst horen).
Als ik foto’s nabewerk dan benadruk ik alleen bestaande eigenschappen, ik creëer ze niet. Zou ik dat wel doen dan zou ik buikspieren waarschijnlijk tekenen zoals die van Lazar.
Die bijna perfecte abs (hij ‘mist’ net wat seperatie tussen de onderste abs) zijn een kwestie van pure mazzel. Natuurlijk, je moet droog genoeg zijn om ze te tonen en de nodige massa in de corespieren hebben om ze eruit te laten springen. De verdeling echter door onder andere de linea alba die de verschillende “broodjes” van elkaar verdeelt, is genetisch bepaald. Daar doe je zelf dus niets aan.
Je kunt het dus als voorbeeld nemen, maar loopt een grote kans een onhaalbaar doel te stellen.
Natural of niet?
Ik vind het ook grappig als mensen het hebben over zijn “natural, esthetische look”. De site nattyornot.com maakt terecht de vergelijking tussen Lazar en oud drievoudig Mr. Olympia Frank Zane. Lazar is even lang maar weegt (droog) zwaarder. Van Frank Zane is bekend dat hij anabole steroïden gebruikte.
Het is dan ook zeer onwaarschijnlijk (en dan druk ik mezelf netjes uit) dat Lazar dankzij betere proteïne, andere supplementen en meer kennis over training betere stats heeft dan een drievoudig Mr. Olympia on steroids.
Nu snap ik dat zijn shape vergeleken met de huidige zesvoudig mr. Olympia en diens concurrentie inderdaad esthetischer oogt. Maar als je denkt zo’n shape op natuurlijke wijze te kunnen halen dan zal je van een koude kermis thuiskomen.
Dat geldt overigens niet alleen voor Lazar, maar voor vele “esthetische” fitnessmodellen die bewust of onbewust de illusie creëren dat hun fysiek op natuurlijke wijze behaald is.
Aanleg
Maar ook zonder “hulpmiddelen” zullen sommigen meer resultaat behalen dan jij zult, met of zonder. Als ik een compliment krijg over m’n fysiek zal ik altijd als eerste aangeven dat ik zeer veel mazzel heb gehad. Natuurlijk werk ik er keihard voor, maar ik weet dat velen met gebruik van anabolen niet kunnen bereiken wat ik natuurlijk bereik. Dat kan liggen aan inzet en kennis, maar grotendeels zijn dit de genen.
Als je inspiratie zoekt om bijvoorbeeld je overtollige vet kwijt te raken heb je meer aan iemand die die weg heeft bewandeld en er misschien minder indrukwekkend uitziet. Gaat het om de kennis en wil je weten hoe dan ben ik je man, maar niet omdat ik een sixpack heb die ik al sinds m’n vijfde heb.
De Kop
Bij Men’s Physique en Bikini Fitness wedstrijden hoor je vaak de klacht dat het gezicht van de deelnemers een te grote rol speelt in de jurering. Niet vreemd, door de criteria heb je vaak vergelijkbare shapes op het podium staan. Als de een het gezicht van Brad Pitt heeft (hoewel op het moment misschien niet het juiste voorbeeld) en de ander dat van Vincent Schiavelli dan weet je wie er wint. En het feit dat waarschijnlijk geen enkele lezer weet wie Vincent Schiavelli is, onderschrijft m’n punt: populariteit wordt vaak bepaald door eigenschappen waarop je zelf geen invloed hebt.
Alleen al de baardgroei om zo’n baard te stylen, is voor velen niet weggelegd. Bij mij zit er net zo’n hinderlijke hap in die de lijn onderbreekt.
Wat is je punt?
Mijn punt is dat als je al die eigenschappen waarop je zelf geen invloed hebt, wegneemt er weinig overblijft dan wat miljoenen anderen ook bereikt hebben.
Belangrijker, als Lazar je voorbeeld is en je er alles voor doet dat hij doet en er even veel voor over hebt, zal je nog steeds niet tevreden zijn. Want jij bent geen Lazar. Je doet er veel beter aan je te laten inspireren door iemand die dezelfde weg heeft bewandeld als jij en een uiterlijk heeft dat voor jou haalbaar is, qua lichaam en gezicht. Het is immers fijn om een voorbeeld te hebben dat je daadwerkelijk kunt volgen en een ideaal te hebben dat te bereiken is.
Voor de duidelijkheid. Ik heb helemaal niets tegen Lazar Angelov.
If you got it, use it.
