Hoge bomen vangen veel wind. Volgens mij heb ik de vergelijking als eens eerder gemaakt tussen Justin Bieber en crossfit, you love it, or hate it. Crossfit heeft de afgelopen jaren een enorme groei meegemaakt en wordt voor dit jaar zelfs gezien als “Fitnesstrend nr. 1”. Met die groei in populariteit stijgt echter ook de aversie tegen crossfit. Steeds vaker hoor ik mensen klagen over crossfit en crossfitters.
Crossfit here to stay?
Waarom zijn sommige mensen zo fel gekanteld tegen crossfit? Hiervoor zijn meerdere redenen die ik graag behandel. In tegenstelling tot de meeste artikelen die ik schrijf, is dit geen wetenschappelijk onderbouwd verhaal met vijftig+ referenties naar onderzoeken. Dit is een uitlaatklep voor de irritatie en frustratie die ik en zovelen met mij de hebben moeten verdragen sinds de opkomst van crossfit. Een hoop gespuw en gezeik dus, je bent gewaarschuwd.
Ben je een crossfit fan (dat kan, Bieber heeft ze immers ook) met lange tenen? Vooral niet doorlezen dan. Als crossfitters echter de die-hards zijn die ze beweren te zijn, kan je wel wat hebben. Lees dan vooral verder en misschien leer je nog wat waarmee je wat van deze irritaties kan voorkomen.
Eerst een positief puntje
Ik heb geleerd altijd eerst naar het positieve te kijken voordat je iets afkraakt dus bij deze: Wat ik een enorme prestatie van crossfit vind, is de manier waarop het systeem miljoenen mensen weet te enthousiasmeren. Vooral het aandeel van vrouwen hierin valt op. Nooit eerder heb ik zoveel vrouwen zo hardcore zien trainen. Deadlifts, squats, pushups, powerlift onderdelen etc. De rest van de fitness-industrie doet er goed aan te kijken hoe crossfit er in slaagt vrouwen enthousiast te krijgen voor deze trainingsmethoden die al decennia bestaan, maar nooit eerder onder deze groep zo populair waren.
Zo, nu dat gezegd is, mag ik even lekker klagen.
Verdwaalde Crossfitters
Afgelopen maandag trainde ik bij Basicfit Purmerend. De meest gehoorde klacht daar is de grote drukte. Je hebt amper een vierkante meter de man om je ding te doen. Dat “ding” is normaal fitness en bodybuilding volgens sportschool-etiquette. De ongeschreven regels die zorgen dat het sporten in de sportschool leuk blijft ondanks de aanwezigheid van anderen.
Hoewel crossfit officieel gegeven wordt in een crossfit “box”, een ruimte ingericht voor crossfit, trainen veel crossfitters ook in normale sportscholen. Dat betekent dat er naast de traditionele krachttraining en cardio nu opeens mensen box-jumps aan het doen zijn, koprollen maken, de raarste bewegingen maken aan de pull-up bars, touwtje springen en weet ik veel wat er nog meer wordt geplukt van de site van crossfit.com. Zonder in te gaan op het systeem van oefeningen en de oefeningen zelf (geen zorg, dat volgt straks) wil ik hier aangeven dat dat allemaal prima is, maar niet in de sportschool! Waarom denk je dat Greg Glassman, de oprichter van crossfit en zijn cliënten zoveel sportscholen zijn uitgetrapt voordat hij zijn eigen ruimte hiervoor inrichtte?
Wanneer staat er weer een sportschoolhouder op die zegt: “Geen crossfit toegestaan”? Ik ga toch ook niet speerwerpen of dammen op een voetbalveld? De kans dat een sportschoolhouder crossfit in zijn gym verbiedt, is klein. Laat staan in een Basicfit waar blijkbaar alles moet wijken voor inkomsten en er meer leden zijn dan ruimte. Dit zorgt echter wel voor de nodige irritaties en ik ben dan ook niet de enige die wel eens de neiging heeft de eerste de beste die nog één f#cking muscle-up doet met een barbell van de pull-up bar te meppen. Vooral wanneer ze dat ding een uur lang bezet houden in tegenstelling tot de gebruikelijke drie tot vier setjes de man.
Hier zullen overigens ook een hoop calisthenics fans tussen zitten. Geen zorg, die mogen zich ook aangesproken voelen. Ik weet dat het Nederland is en het weer niet altijd al best is, maar ga lekker op een speelpleintje spelen als je een uur lang aan stangen wilt hangen. Is hier in je buurt geen gelegenheid voor? Stel dan een petitie op of kom op andere wijze in actie om je gemeente ertoe aan te zetten iets dergelijks te plaatsen. Het zou me niet verbazen als er tegenwoordig meer crossfitters en fans van calisthenics zijn dan skaters. Gemeenten kunnen wel wat hulp gebruiken in hun (jeugd)beleid door hier op gewezen te worden.
Crossfit is niet nieuw
Een ander veel gehoorde klacht is dat crossfit feitelijk niets nieuws toevoegt aan systemen die al decennia bestaan. Veel onderdelen komen uit o.a. powerliften, strongman, bodybuilding, HIIT, calisthenics en turnen en lijken totaal willekeurig in trainingen (workout of the day, WOD’s) aan elkaar gekoppeld te worden. De filosofie hier achter is dat dit ervoor zorgt dat je je capaciteit over een breed scala aan activiteiten verbetert.
Functioneel trainen betekent echter dat je specifiek traint naar de functie die je wilt verbeteren. Functies die je denkt regelmatig uit te moeten voeren. Dit kunnen alledaagse bewegingen zijn, maar ook specifieke bewegingen die je tijdens bepaalde sporten uitvoert. Toegegeven door heel veel verschillende dingen te doen, word je in al deze dingen beter. De zaken die je bij crossfit traint, zijn echter niet functioneel in de zin dat je minder blessures krijgt tijdens bijvoorbeeld het uitvoeren van fysiek zwaar werk, laat staan als je een kantoorbaan hebt. De oefeningen gaan in intensiteit namelijk veel verder dan hetgeen nodig is om je te wapenen voor je normale dagelijkse activiteiten.
Ook als je traint om beter in bepaalde sporten te worden, benut je je tijd veel beter door specifiek op die sport gericht te trainen. Hoewel bijvoorbeeld oefeningen als box jumps je explosiviteit voor voetbal kunnen verbeteren, voegt het klimmen aan touwen weinig toe aan je kansen de bal in het doel te krijgen.
Geen structuur in Crossfit
Een ander verwijt is dat er geen structuur is in de op opzet van trainingen. Dit is logisch aangezien er geen trainingsschema’s zijn. De “WOD’s” zijn de dagelijkse trainingsroutines die van de website van crossfit.com overgenomen kunnen worden, maar ook plaatselijk bedacht kunnen worden door instructeurs.
Een goed trainingsschema kijkt verder dan één dag en houdt rekening met de rust die nodig is voor herstel. Binnen fitness en bodybuilding zorgen trainingssplits ervoor dat je bijvoorbeeld niet twee dagen achter elkaar dezelfde spiergroep intensief traint. Dit om te voorkomen dat je spieren niet kunnen herstellen, daardoor niet toenemen in kracht en massa, maar in plaats daarvan de kans op overtraining toeneemt, prestaties juist verslechteren en de kans op blessures groter wordt.
Grote kans op blessures
Over blessures gesproken. Van de week stond ik met een andere bodybuilder te praten en keken we tussendoor hoofdschuddend naar crossfitters die met waardeloze vorm kabel-oefeningen aan het doen waren. Bovendien deden ze dit explosief terwijl kabels hiervoor niet bedoeld zijn. Door de plotselinge trekkracht kunnen ze immers breken. We hoorden het geknal van de schijven die steeds neervielen en zaten te wachten op een knak-geluid van óf de kabel die brak óf een wervelkolom. Wij hoopten stiekem op het laatste aangezien die kabel er niets aan kan doen dat er zo achterlijk mee getraind wordt.
De meest gehoorde klacht van fitness professionals over crossfit is dan ook de grote kans op blessures door de ongestructureerde manier van trainen en gebrek aan differentiatie tussen deelnemers van verschillende niveau’s.
Enige tijd geleden schreef ik een artikel naar aanleiding van een onderzoek waarvan de conclusie was dat het aantal blessures bij crossfit niet hoger ligt dan bijvoorbeeld bij powerliften, gewichtheffen en turnen.
An injury rate of 3.1 per 1000 hours trained was calculated. No incidences of rhabdomyolysis were reported. Injury rates with crossfit training are similar to that reported in the literature for sports such as Olympic weight-lifting, power-lifting and gymnastics and lower than competitive contact sports such as rugby union and rugby league. Shoulder and spine injuries predominate with no incidences of rhabdomyolysis obtained. To our knowledge this is the first paper in the literature detailing the injury rates and profiles with crossfit participation.
-P. Hak, All Wales Trauma and Orthopaedic Training Program, Cardiff
In het artikel hierover uitte ik mijn twijfels over de representativiteit van het onderzoek door het kleine aantal respondenten (132) op de vragenlijst over blessures. Dit aantal is in in ieder geval te klein om specifiek iets te zeggen over het aantal gevallen rabdomyolyse (zeer snelle afbraak van spiermassa) omdat dit (in de VS) normaal slechts in 0,008% van de bevolking voorkomt. Je hebt normaal dus meer dan 10.000 mensen nodig om één geval van rabdomyolyse tegen te komen. Crossfit moet het dan wel erg bont maken om onder zo’n klein aantal mensen gevallen van rabdomyolyse voor te laten komen.
Belangrijker nog, de uitkomst is in tegenspraak met de ervaring van artsen, fysiotherapeuten en chiropractors die melden dat hun klantenbestand plots gestegen is dankzij crossfit.
Crossfit instructeurs: Certificering in twee dagen
Ik vond de opleiding voor Fitness-docent (I) van de AALO al een beetje mager. Ik deed deze om enige validiteit te geven aan het feit dat ik artikelen schrijf voor deze site. Eigen ervaring en kennis opgedaan door het doen van research voor deze artikelen was echter veel groter dan hetgeen te leren viel in de cursus Fitness docent I, waarvoor zo’n zes maanden studietijd als richtlijn gold.
Je kan je voorstellen dat ik dan helemaal niet onder de indruk ben van instructeurs die hun certificering behalen na het volgen van een workshop van slechts twee dagen. Hier zit volgens mij ook gewoon een commerciële gedachte achter. De AALO verdient aan door hun getrainde fitness-professionals niets meer wanneer ze hun certificering hebben behaald. Om een eigen crossfit box te openen moet je $3.000,- per jaar betalen voor een licentie om de naam crossfit op de voorgevel van je “crossfit box” te schrijven. Een lang durende cursus voor certificatie werpt een drempel op voor het opstarten van nieuwe crossfit boxes. Gezien er al meer dan 5000 zijn wereldwijd en Glassman alleen hier al aan ruim anderhalve ton per jaar verdient, kan je zien dat dit commercieel succesvol is. Een langere training betekent minder filialen en dus minder inkomsten voor de man achter crossfit.
Wil crossfit serieus genomen worden dat zouden de opleidingseisen aanzienlijk opgeschroefd moeten worden. Zolang crossfit echter zo populair is als nu mag je je echter afvragen hoe boeiend de mening van andere gevonden wordt.
Slechte techniek bij Crossfit
Dat ze een slechte techniek hebben kan ook gezegd worden van duizenden mensen die trainen in een sportschool met het alom aanwezige basic concept en zonder begeleiding aan de slag gaan. Het is echter een stuk erger als dit gebeurd onder begeleiding van een instructeur.
De fouten in techniek zijn bovendien inherent aan het systeem waarin je continu je prestaties meet. Als je het belangrijker vind om 20 muscle-ups te kunnen maken dan dat je je rugspieren maximaal belast, is het niet gek dat iedereen als een slingeraap zich optrekt om zo makkelijker boven te komen. Sterker nog, zo wordt het aangeleerd.
De combinatie van hoge intensiteit en slechte techniek is een rampenrecept.
“Crossfit is een cult”
Zo beschreef iemand het mij toen hij zijn ongenoegen over de toenemende populariteit van crossfit tegen mij uitte. Aan het plaatje rechts zie je dat hij niet de enige is die er zo over denkt.
“Een cultus is de verering van een bepaalde godheid, voorwerp of idool” (wiki). Zelf zie ik hiernaast de trekjes van een sekte door de manier waarop crossfitters zich ten opzichte van anderen manifesteren en de rol die ze crossfit geven in hun leven.
Bodybuilders zeggen ook vaak genoeg dat Bodybuilding een lifestyle is. Ik heb echter nog nooit een bodybuilder zo gek gezien om te gaan squaten en bankdrukken als onderdeel van zijn bruiloft. Omdat mensen mij niet geloofden toen ik zei dat er een stel een Workout of the day deed als onderdeel van hun bruiloft, ging ik op zoek naar de foto. Wat ik zelf niet kon geloven is het grote aantal foto’s van verschillende “crossfit weddings” dat ik vervolgens tegenkwam.
Crossfit lijkt echt iets te zijn waarop mensen ontzettend trots zijn dat ze er deel van uit maken. Dit zal voor hun heel positief werken omdat het de motivatie vergroot, maar kan voor anderen overenthousiast en irritant overkomen. Net zoals het leuk is voor Spongebob dat hij zin heeft om aan het werk te gaan, maar als ouder vreselijk is om met die rot-stem in drievoud te horen: “Ik ben er klaar voor”. Of die collega die om drie uur ’s nachts mails met notulen stuurt om iedereen te laten zien hoe gedreven hij of zij is.
Professionele Jaloezie?
Zoals ik in het begin al aangaf, is veel van het geklaag over crossfit te danken aan de populariteit. Als Greg Glassman “zijn systeem” in Los Angeles had gehouden, had immers niemand ervan gehoord en kon niemand zich er aan storen.
Nu crossfitters de sportscholen overstromen en crossfit vooral onder vrouwen een ongekende mate van sportief fanatisme teweeg heeft weten te brengen, zijn wij natuurlijk als overige fitness-professionals gewoon stikjaloers.
Hoewel we goede redenen hebben het systeem inhoudelijk aan te vallen, doen we dit vooral omdat we niet snappen waarom het “ons” niet gelukt is dezelfde mate van enthousiasme voor traditionelere fitness en krachttraining teweeg te brengen. Toen in een peiling naar voren kwam dat HIIT (High Intensity Interval Training) als nr. 1 trend werd voorspeld voor 2014, kon de onderzoeker die de resultaten beschreef het woord crossfit geeneens uit zijn mond krijgen alsof het om Voldemort ging. Een andere analist die wel beschreef dat dit de invloed van crossfit moest zijn, liet dit natuurlijk direct volgen door de gebruikelijke kritieken op crossfit.
Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind. Zolang crossfit in populariteit blijft stijgen, zullen de kritieken blijven toenemen.
Greg Glassman, oprichter crossfit, niet bepaald een role-model
Hoewel ik zijn zakelijke inzicht bewonder, zou Greg Glassman mij nou niet echt motiveren als sportman. Als jij als oprichter van een nieuw fitness-systeem er slechter uit ziet dan alle mensen die het volgen, is dat volgens mij geen goede zaak. Leeftijd is hierbij geen excuus. Kijk maar naar Larry Scott, de bodybuilder die de eerste Mr. Olympia won in 1965 (rechts). Tegenwoordig is hij nog steeds een groot ambassadeur voor bodybuilding door lezingen te geven, maar vooral ook door zijn fysiek dat nog steeds beter is dan dat van de gemiddelde 20-jarige.
Daar kan Greg Glassman dus een voorbeeld aan nemen. Om de man in staat te stellen zijn systeem te verdedigen na alle kritieken hier én om mijn laatste kritiek te onderschrijven, zie je hieronder een video waarin hij ingaat op de veronderstelde voordelen van crossfit. Kijk naar Larry Scott (65jr) rechtsboven en Greg Glassman onder (nu 57, op foto iets jonger).
Hoop voor crossfit in de toekomst
Wil crossfit niet ten onder gaan aan zijn eigen succes door vechtpartijen met bodybuilders in sportscholen die niet aan hun training toekomen, instructeurs die het onderscheid tussen biceps en triceps niet kennen en ziekenhuizen die klagen dat crossfitters al hun dialyse-apparatuur bezet houden, dan zijn wat verbeteringen aan te raden. Beperk crossfit-activiteiten tot ruimten die hiertoe zijn bestemd, geeft instructeurs een fatsoenlijke opleiding en maak trainingsschema’s waar rekening wordt gehouden met de noodzakelijke rust.
Het is waarschijnlijk duidelijk dat ik mij voor dit artikel enige mate van overdrijving veroorloofd heb. Daar staat tegenover dat ik de invloed van crossfit erken door het als aparte categorie in het menu van deze site toe te voegen, wat aantoont dat ik ondanks mijn bedenkingen in dit opzicht bereid ben mijn meerdere te erkennen.
Referenties
- Hak, Paul Taro MBChB, MRCS; Mr; Hodzovic, Emil MBChB; Dr; Hickey, Ben MBChB, MRCS; Mr. The nature and prevalence of injury during crossfit training. Journal of Strength & Conditioning Research: POST ACCEPTANCE, 22 November 2013. doi: 10.1519/JSC.0000000000000318
