“Hoeveel setjes moet je nog?” Voor mij een normale vraag om te weten of ik mijn schema aan moet passen. Voor een ander een bron van irritatie.
“Hoeveel setjes moet je nog?”
Van de week ontving ik een reactie op het artikel genaamd “Mijn ervaring met Basic Fit? ‘k ga weg nou!”. Het artikel was een klaagzang over (wat ik beschouw als) een gebrek aan rekening houden met een ander in de sportschool. Het ging o.a. over het bezet houden van het enige squatrek in het sportschool (om alles te doen behalve squats). Ik schreef dat ik na een half uur wachten toch maar eens ging vragen hoeveel setjes de heren nog moesten doen en dat ik nogal pissig werd toen “nog tien setjes” het antwoord was.
In reactie op dit artikel schreef een lezer dat hij zich flink kon ergeren aan mensen die vragen “hoeveel setjes moet je nog?”. Getuige het aantal grappige afbeeldingen dat je hierover vind op internet zijn er blijkbaar meer mensen die deze vraag niet kunnen waarderen.
De toon maakt de muziek
Het is niet voor het eerst dat ik merk dat sommigen het een hele gekke vraag vinden.
In diezelfde Basic Fit waarover ik klaagde, had ik enkele weken eerder zo’n voorval. Een wat oudere dame was al een tijdje op de leg-extensions bezig.
In de tijd dat ik op haar wachtte, had ik al twee andere oefeningen gedaan (zo’n 6 tot 8 sets in totaal). De extensions waren de enige oefening die ik nog moest doen voor de quadriceps. Dus besloot ik haar te vragen hoe lang ze nog bezig dacht te zijn. Simpelweg zodat ik kan beoordelen of het zinvol is intussen een andere oefening te doen. Omdat het een wat oudere vrouw was die zichtbaar onwennig bezig was, vroeg ik op mijn allervriendelijkste en minst allochtone wijze hoe lang ze dacht het toestel nog nodig te hebben.
De reactie was er één van pure verontwaardiging. “Hoezo? Ik ben gewoon lekker bezig”, waarop ik dus uitlegde dat ik alleen wilde weten of het zinvol was te wachten. “Ik ben nog wel een tijdje bezig ja”, was het antwoord.
Vervolgens loop ik weg om dan maar alvast met een oefening voor de kuiten te beginnen. Terwijl ik nog met de eerste set bezig ben, zie ik dat de vrouw al weg is gelopen naar een andere toestel en de extensions inmiddels alweer bezet zijn door iemand anders. Het eerste wat in mij opkwam was de Engelse versie van een vrouwelijke hond in hoofdletters met uitroeptekens. Nu moest ik immers weer op die volgende persoon gaan zitten wachten terwijl ze ook gewoon had kunnen zeggen dat ze nog maar één setje moest doen (als ze die al gedaan heeft).
Waarom zo’n irritante vraag?
Wat is er mis met die vraag? Van die vrouw kan ik me nog voorstellen dat ze geen idee heeft van zaken als een trainingssplit en waarom je bepaalde oefeningen op een bepaald moment wilt doen. Zo iemand die de sportschool binnenloopt, om zich heen kijkt en denkt:
“Die daar lijkt me wel leuk”.
Om er vervolgens tijdens de oefening zelfs pas achter te komen welke spieren getraind worden met die oefening. Ik heb haar overigens ook nooit teruggezien, waarschijnlijk vanwege al die opgefokte macho’s die haar steeds lopen op te haasten terwijl zij even haar relax-momentje heeft.
Je wilt niet tien minuten niets doen of je schema onnodig omgooien wanneer je geen goede alternatieven hebt voor de oefening die je wilt doen. De simpele informatie hoe lang iemand bezig is, stelt je in staat te bedenken of je voor een alternatief moet gaan of kunt wachten. Het is helemaal niet bedoeld om iemand op te haasten of het idee te geven dat ik vind dat ik meer recht heb op een toestel. Het is immers niet als op het water waar de grootste boot voorrang heeft.
Als je serieus traint en een bepaald schema voor jezelf hebt, dan weet je dat je vaak flexibel zal moeten zijn. Regelmatig zal je een alternatieve oefening moeten doen omdat het toestel of de gewichten die je wilt gebruiken, bezet zijn.
Daar hou je dus rekening mee.
In de meeste gevallen ga ik eerst op zoek naar een alternatief wanneer een toestel bezet is, maar die zijn er niet altijd. De reden dat ik in het genoemde artikel perse het squatrek wilde gebruiken, was omdat dit deenige plek was in de sportschool waar je met 200 kilo shrugs kon doen. Of ik ga eerst een geheel andere oefening doen voor de spiergroep die ik train, maar in het voorbeeld ging het om de laatste oefening van de training.
Omdat ik er graag prat op ga te beschikken over een redelijk inlevingsvermogen, vind ik het erg vervelend als ik een ander totaal niet begrijp. Ik probeerde me dan ook te bedenken of ik me er echt niet zelf eens aan geërgerd heb wanneer iemand mij die vraag stelde. Om eerlijk te zijn:
Nee. Tenminste, niet echt.
Ik kan mij één keer herinneren toen een stel jongens eerst aan mij vroeg hoeveel setjes ik nog moest, om hetzelfde vervolgens meteen aan twee anderen te vragen die met twee totaal andere oefeningen bezig waren (voor andere spiergroepen). In plaats van te zoeken naar alternatieven leken ze gewoon uit te kiezen wat ze leuk leek en daarbij steeds uit te komen op toestellen die al bezet waren.
Dat leek mij handiger te kunnen.
Ik hield er rekening mee dat ze een soort fullbody schema probeerde te volgen en zelf niet genoeg wisten om te weten wat goede alternatieven zouden zijn, maar had nou niet direct het idee dat ze om de zoveel tijd een schema raadpleegden.
Dus nee, ik snap echt niet waarom de vraag:
“Hoeveel setjes moet je nog?” voor sommigen een bron van irritatie is.
Ik snap dat je soms wat langer een bepaalde oefening wilt doen. Als je bijvoorbeeld zwaarder wilt trainen in een lage rep-range en daarvoor een groot aantal sets nodig hebt ter opwarming. Dit doe ik dan echter niet op een drukke dinsdagavond in het enige squatrek als ik weet dat dit een uur duurt. Ik ben mogelijk echter zo’n “links-can’t we all just get along-kumbaya-heal the world-type” in een ieder-voor-zich-wereld.
Er is bovendien wel meer dat ik niet snap, dus mocht een lezer dit kunnen uitleggen dan hoor ik het graag!
