De sexy Insta Fitgirl die er niet voor schroomt haar lichaam te tonen. Blijkbaar een bron van irritatie voor velen. Ik zie het als een vorm van self empowerment, een overwinning van feminisme. Maar dat moet ik misschien uitleggen.
Fitgirl shaming
Dat er steeds meer kritische geluiden over de fitgirl-trend zouden klinken, was natuurlijk onvermijdelijk. Gisteren publiceerden we een artikel over Fitgirls van Kevin den Bekker. Dat viel niet bij iedereen even goed.
Dat is grotendeels mijn fout. Ik wist dat we deze reacties konden verwachten, maar heb het artikel zonder terugkoppeling geplaatst. Helaas blijkbaar ook met een bepaalde leesblindheid voor een herhaalde spelfout, sorry. Mogelijk omdat ik in gedachten al bezig was met de reacties die zouden volgen en de overweging of het moest worden afgezwakt of aangepast. Ik heb het echter gepubliceerd met een paar kleine aanpassingen zonder met Kevin in overleg te gaan of hij zijn boodschap mogelijk niet anders wilde overbrengen.
Daartoe heb ik besloten omdat FITsociety momenteel een belangrijke verandering ondergaat. Voor het blog gedeelte betekent dit dat wij meer als een platform zullen fungeren. Inhoudelijk betekent dit dat ik het niet meer perse eens hoef te zijn met aangeleverde stukken van anderen zoals personal trainers. Ook zullen deze steeds vaker geplaatst worden. Deze coaches en andere auteurs zullen dan ook vooral op eigen titel schrijven. Dat zorgt voor meer diversiteit in aanbod, maar natuurlijk ook voor meer discussie.
In deze had ik echter een deel van de discussie mogelijk kunnen voorkomen door Kevin er op te wijzen dat hij, mijns inziens, twee verschillende onderwerpen in zijn artikel combineerde die mogelijk beter apart behandeld hadden kunnen worden:
- De voorbeelden die fitgirls geven met foto’s en video’s dienen niet als instructiefoto’s of -films gezien te worden,
- De manier waarop sommige fitgirls zichzelf profileren, kan als ongepast gezien worden.
“Dit is natuurlijk een achterlijke uitvoering zo, maar het ziet er cool uit!”
Ik denk dat de meesten het met zijn eerste punt eens zijn. Veel van wat je ziet in de motivational video’s dient niet als instructional overgenomen te worden. Ik noem het zelf echter niet voor niets ‘motivational video’s’.
Als zelfbenoemd hofleverancier van dit soort motivational video’s en foto’s kan ik zeggen dat deze ook echt niet bedoeld zijn als instructional. Inmiddels heb ik foto- en videoshoots met een paar honderd fitgirls en -boys gedaan. Regelmatig zeg ik bij een bepaalde oefening:”Dit is natuurlijk een achterlijke uitvoering zo, maar het ziet er cool uit”. Precies hetgeen waarvan Kevin zich dus afvraagt of anderen hierdoor dezelfde oefening verkeerd zullen gaan uitvoeren. Kevin redeneert vanuit zijn rol als coach, ik op dat moment als fotograaf. Het doel van mijn klanten is (bijna) nooit om een oefening voor te doen. Ze willen gewoon epic foto’s of video’s van zichzelf. Regelmatig hoor ik dan ook de woorden:”Deze oefening heb ik nog nooit gedaan”. Ze hebben geenszins de bedoeling te doen alsof die oefeningen verantwoordelijk zijn voor hun fysiek.
De vraag is dus in hoeverre dit onderscheid duidelijk is voor de gemiddelde volger. Toen ik als tienjarig jongetje naar Conan the Barbarian keek, dacht ik zo gespierd te worden als Arnold door jarenlang een groot rad aan te moeten duwen. Toen ik op oudere leeftijd eenmaal met krachttraining begon, snapte ik ook wel dat de film niet als gids naar een gespierd lichaam gezien moet worden.
Niet voor niets heb ik eerder een artikel geschreven om te benadrukken dat vele ‘rolemodels’ zoals Arnold Schwarzenegger vooral ter inspiratie en motivatie dienen.
Wat is “ongepast”?
Twee weken geleden deed ik een photoshoot met een model die iets ouder is dan mijn gemiddelde klant. Ze had de nodige medische complicaties overwonnen om te kunnen trainen en het leven van een Fitgirl te leiden. Nu het gewenste resultaat was behaald, legden we dit vast tijdens een shoot. Ze had goed nagedacht over de styling en had mooie, sexy kleding meegenomen.
De foto’s zijn erg mooi geworden en die zullen we hier ook binnenkort delen. De term die in mijn hoofd als eerste opkwam, was “bombshell”. Toen ze tijdens de shoot de eerste foto’s zag, was ze ontzettend blij. Ik ken het gevoel; jezelf eindelijk zien zoals jezelf altijd al hebt willen zien.
Mijn klanten bepalen altijd zelf wat zij willen dragen. Er zit geen fotograaf voor ze die aandringt dat het allemaal wat bloter moet of een opdrachtgever die een bepaalde sexy look wilt. Ze bepalen zelf welk beeld ze willen neerzetten en via social media bepalen ze zelf welk imago ze over willen brengen.
Ik zie dat als een vorm van self empowerment.
Voor een liberaal en vrijdenkend land als Nederland valt het me op hoeveel mensen klagen over schaars geklede insta models. Ergens klopt er ook iets niet. Als zoveel mensen het hinderlijk vinden dat sommige fitgirls het lichaam waar ze hard voor trainen graag laten zien, waarom blijkt het dan toch zo’n succesvolle manier om snel volgers te krijgen? Natuurlijk; Sex sells. Dat snap ik ook wel. Maar je doet deze fitgirls echt te kort door er vanuit te gaan dat al hun volgers seksbeluste mannen zijn. Veel van hun vrouwelijke volgers vinden het blijkbaar inspirerend en motiverend. Velen delen blijkbaar dat schoonheidsideaal en vinden er niets mis mee als je dat op een sexy manier toont.
Belangrijker nog, ga je er als criticus niet vanuit dat deze vrouwen schaars geklede foto’s maken zodat mannen ze sexy vinden? Wat is er mis mee als een vrouw sexy wilt zijn en niet geplaagd wordt door de Hollandse schroom en nuchterheid? Helemaal als je daar lang en keihard voor gewerkt hebt. Heb je dan niet het recht jezelf als supermodel neer te zetten? Sommigen zullen vinden dat vrouwen zichzelf verlagen door regelmatig foto’s in ondergoed te plaatsten. Het feit dat ze zich vrij genoeg voelen om dit te doen zonder zichzelf geobjectiveerd te voelen, zie ik eerder als een feministische overwinning. Maar goed, als man kan ik op dat punt natuurlijk de plank volledig misslaan.
Ik hoor nooit iemand Doutze ordinair noemen wanneer ze in de show voor Victoria’s Secret loopt. Waarom? Omdat ze een succesvol model is? Omdat het stijlvol is? “Ongepast” is natuurlijk subjectief. Een naaktfoto kan artistiek zijn terwijl een boven de jeans uitstekend bandje van een slipje ordinair over kan komen. Beiden blijven een kwestie van smaak. Wat dat betreft, kan je het sowieso nooit goed doen.
Niemand dwingt bovendien een ander om te kijken of te volgen.
“Broodroof coaching”
Het is me wel opgevallen dat het steeds fitness professionals zijn die ik deze kritische geluiden over ‘insta fitgirls’ hoor maken. Dat snap ik ook wel. Niet voor niets schreef ik over “neppe naturals en valse idolen”. Een vergelijkbaar artikel als dat van Kevin, maar dan gericht op mannen en het verkeerde voorbeeld dat neppe naturals geven. Hoewel ik me er niet aan stoor als bekende mannelijke fitness modellen iedere dag hun abs tonen, kan ik me er wel aan storen als ze daarmee automatisch ‘fitness goeroes’ worden. Ik sluit me dan ook helemaal aan bij Kevin als ik zeg dat iemands uiterlijk niets hoeft te zeggen over zijn/haar vermogen jou aan een vergelijkbaar fysiek te helpen.
Ik kan me voorstellen dat je dat ervaart als een vorm van broodroof. Als jij al jaren de werking van het lichaam bestudeert, maar ook de psychologische aspecten die van belang zijn voor coaching, wil je geen klanten verliezen aan een random sixpack of bubble butt.
Daar hebben we met het ontwikkelen van de Fitsociety App ook vaak over gediscussieerd. Wij hopen als zoekmachine voor online coaching, transparantie te verzorgen zodat je coaches op hun kennis kunt beoordelen in plaats van op het uiterlijk.
“Fitness is a lifestyle, but life is bigger than fitness”
Misschien komt de afkeer ook door het feit dat de fitness professional fitness als doel of eindbestemming ziet terwijl fitness voor vele insta fitgirl (en -boys) slechts een middel is. Ik sta helemaal achter het cliché dat fitness een lifestyle is, maar ik ben ook van mening dat het leven groter is dan fitness. Ik train al een jaar of 20 serieus, heb honderden artikelen geschreven over training en voeding en heb wekelijks fitness fans voor mijn camera. Toch vind ik nog steeds de verkiezingsuitslag belangrijker dan de uitslag van de Mr. Olympia en geluk belangrijker dan gains.
Voor sommigen is fitness slechts een vehikel om grotere doelen te bereiken; een groot bereik, een carrière als model, acteur of influencer, inkomsten. Als dat betekent dat je sommige ‘heilige fitness huisjes’ omver moet schoppen door een squat in een sexy versie uit te voeren en gebruik te maken van je uiterlijk; so be it.
Fly fitgirl, fly!
Omdat in het artikel van Kevin twee verschillende onderwerpen werden behandeld, ontstond mijns inziens vooral discussie omtrent het subjectieve, morele onderwerp. Dit ging ten koste van de boodschap over het niet letterlijk moeten volgen van de ‘voorbeelden’ die sommige fitgirls geven. Kevin bewaakte zijn beroep als coach en dat respecteer ik natuurlijk, maar als het gaat om waarden dan zullen de meningen in een dergelijk onderwerp altijd uiteenlopen (getuige ook de reacties).
Tot slot moet ik opmerken dat ik nog steeds vind dat de term fitgirl verboden moet worden. Deze groep is zo groot en divers dat het zelfs discriminerend om alle fitgirls over één kam te scheren.
