Wat je lichaam betreft, is denkvermogen belangrijker dan spierkracht. Een dergelijke conclusie zou je tenminste kunnen trekken uit een nieuw onderzoek van de Cambridge University.
Hersens vs. spieren
De studie die deze maand werd gepubliceerd in Scientific Reports keek naar prioriteitstelling van het lichaam [1]. Als je intensief traint en tegelijkertijd moet concentreren op een mentale taak, dan zal je in beide opzichten niet optimaal presteren. Uit het onderzoek blijkt ook dat de prestaties van je spieren hier meer onder zullen lijden dan het werk van je hersens.
Dat ons lichaam blijkbaar prioriteit geeft aan denkvermogen kan evolutionair gezien een goede reden hebben. Mensen hebben nu eenmaal relatief grote hersenen en het gebruik ervan heeft ons naar de top van de voedselketen gebracht. Die dingen vreten alleen wel energie. Mensen die voor het eerst hun caloriebehoefte berekenen, kunnen vaak verrast zijn over de relatief kleine invloed die activiteit heeft op het dagelijkse verbruik. Het grootste deel van de energie wordt al verbruikt terwijl je niets doet omdat het onderhoud van ons lichaam nogal wat vereist. 20% van het zuurstofgebruik komt dan voor rekening van de hersenen die gemiddeld slechts 2% van het gewicht vormen. Van alle brandstof in de vorm van glucose, wordt 25% door de hersenen gebruikt. Er is geen enkel ander orgaan dat per gram zoveel energie verbruikt. Zo’n stel hersens moet zijn waarde dan ook iedere dag bewijzen door genoeg energie te kunnen vinden om te overleven.
De onderzoekers van Cambridge vroegen zich af in hoeverre de spieren zich opofferen voor de hersens. Spieren kosten immers ook veel energie. Ze gebruiken net als de hersens glucose als primaire brandstof. De hersens kunnen echter relatief weinig energie opslaan zoals spieren dit kunnen in de vorm van glycogeen. Volgens de “Egoïstische hersen hypothese” kunnen de hersenen daarom indien nodig over energie/glucose beschikken die eigenlijk voor andere organen bestemd was [2]. Net zoals de spieren, verbruiken ook de hersenen meer energie als ze intensief gebruikt worden. Wat als je beide moet doen?
Niet alleen leuk om te weten vanuit evolutionair historisch oogpunt, maar ook om te weten in hoeverre het zinvol of juist af te raden is om mentale en fysieke taken te combineren.
Denkvermogen vs. spierkracht
De onderzoekers hadden graag een blik holbewoners opengetrokken voor een test. Bij gebrek aan, maakten ze gebruik van roeiers aan de universiteit. .
In totaal 62 roeiers werd gevraagd driemaal het lab te bezoeken onder drie verschillende omstandigheden.
- Mentale taak: Drie minuten lang zoveel mogelijk wo0rden op een groot scherm memoriseren. Direct na het uitgaan van het scherm moesten zoveel mogelijk van deze woorden worden opgeschreven.
- Fysieke taak: Drie minuten lang zo intensief mogelijk roeien op een roeimachine. Hierbij werd de output gemeten.
- Combinatie van beide
Door beide taken tegelijk uit te moeten voeren was de output van het roeien 13% lager. Deze afname was ongeveer 30% groter dan de afname in het aantal onthouden woorden. De verklaring voor de resultaten is volgens de onderzoekers dat de spieren en hersenen vochten om brandstof, in dit geval glucose. De hersens kregen hierbij voorang.
De implicatie zou zijn dat “ons denkvermogen waarschijnlijk een groter voordeel bleek dan onze spierkracht”, aldus Dr. Longman. No shit, denk ik dan op mijn beurt. De praktische implicatie is dat je een college over quantum mechanica en super symmetrie waarschijnlijk niet sneller zult begrijpen tijdens een marathon sessie burpees.
Wanneer bewegen het denkvermogen juist verbetert.
De onderzoekers geven toe dat de studie van korte duur is en ze niet rechtstreeks hebben gekeken naar opname van glucose door de spieren en hersens. Het zou interessant zijn om vergelijkbare onderzoeken te zien met verschillen in intensiteit wat de fysieke taak betreft.
Eerder dit jaar bleek juist dat cardio voorafgaand aan en tijdens een taalcursus de resultaten verbeterde. De fysieke training zou de plasticiteit van de hersenen vergroten. De afgenomen plasticiteit is een van de redenen dat leervermogen afneemt naarmate de leeftijd vordert. Die training hoeft echter niet op de hoogste intensiteit en ook niet perse tijdens het leren. In het onderzoek dat aanleiding was voor het artikel werd er gefietst op gematigde intensiteit van 20 minuten voorafgaand aan de les tot een kwartier na aanvang. Behalve dat hier tijdens het leren werd gefietst, was men hier dus al eerder mee begonnen.
Hoewel het niet helemaal duidelijk is wat de perfecte timing is van je cardiosessie ten opzichte van je voorbereiding op een toets, lijkt het combineren van deze geen enkel probleem. Afhankelijk van hoe hard je fietst natuurlijk.
Referenties
- nature.com/articles/s41598-017-14186-2
- Peters, A. et al. The selfish brain: competition for energy resources. Neurosci Biobehav Rev. 28, 143–80 (2004).
