“Sizeisme”, discriminatie op basis van gewicht. Een review van recente onderzoeken toont aan dat het regelmatig voorkomt in de medische sector en daarmee de kwaliteit van de zorg in gevaar brengt.
Fat shaming
Dat “fat shaming” steeds vaker toeneemt met de opkomst van social media en het toenemende aantal mensen met overgewicht, zal mogelijk niet verbazen. Dat het een negatief effect kan hebben op de fysieke en mentale gezondheid waarschijnlijk evenmin. Dat discriminatie op basis van gewicht de kwaliteit van zorg kan beïnvloeden, was mij persoonlijk niet bekend.
Ik heb het dan niet over medische ingrepen die door overgewicht niet verricht kunnen worden. Dat is een medische inschatting dat het overgewicht de risico’s op complicaties tijdens de ingreep zouden verhogen waarmee deze onverantwoord zou zijn. Het gaat hier echter om vooroordelen van artsen en andere medische professionals die leiden tot verkeerde diagnoses en/of onjuiste (doseringen van) medicatie. Artsen zouden regelmatig automatisch overgewicht als oorzaak van bepaalde klachten aanwijzen en daardoor niet verder zoeken naar andere mogelijke oorzaken. Ook komt het voor dat doseringen voor mensen met overgewicht te laag zijn.
Dit zijn althans de bevindingen van onderzoekers van de Washington University over zorgverleners in Amerikaanse ziekenhuizen [1]. Ze verrichten hiervoor een review van recente onderzoeken en presenteerden hun werk vorige week tijdens de jaarlijkse conventie van de American Psychological Association. Ze deden deze review om een overzicht te maken van de verschillende gevolgen van fat shaming in de medische sector
“Ga eerst maar eens afvallen”
Uit een van onderzoeken die ze in de review opnamen, werden 300 autopsie verslagen doorgenomen. Hieruit bleek dat patiënten met overgewicht 1,65 keer vaker een medische aandoening hadden waarvoor geen diagnose was gesteld.
“Vet wordt als een ziekte gezien en gewichtsverlies is de remedie”. Dat zou het medische denkbeeld zijn volgens de onderzoekers van Washington University. Gekoppeld aan de aanname dat gewicht binnen de controle van de patiënt ligt en veroorzaakt wordt door slechte eetgewoonten. Beginnen met afvallen zou de gezondheid verbeteren.
Dit zou ertoe kunnen leiden dat de juiste tests niet worden uitgevoerd en verkeerde diagnoses worden gesteld. De onderzoekers noemen deze verschillende behandelingen voor patiënten met dezelfde klachten onethisch en een vorm van medisch wangedrag. Uit hun bevindingen blijkt dat artsen regelmatig gewichtsverlies adviseren in plaats van een CAT scan, bloedonderzoek of fysiotherapie voor te stellen.
Verkeerde dosering
In veel onderzoeken naar de effectiviteit, veiligheid en juiste doseringen van medicatie worden mensen met overgewicht als proefpersonen regelmatig buitengesloten (ze zouden niet representatief zijn). Hierdoor komt het regelmatig voor dat patiënten met overgewicht een te lage dosering van medicatie krijgen voorgeschreven. Je kunt je de implicaties voorstellen in gevallen van bijvoorbeeld antibiotica en chemotherapie.
In een van de onderzoeken werd naar de opnames bij de eerste hulp gekeken en de toediening van een eerste dosis antibiotica. 1.910 eerste doseringen voor drie verschillende antibiotica werden vergeleken met de richtlijnen. In alle drie de gevallen kwam de dosering in minder dan 10 procent van de gevallen overeen met de richtlijnen bij mensen met overgewicht (in het onderzoek zwaarder dan 100 kilo in combinatie met een BMI hoger dan 40).
“Dokter Bullie”
De onderzoekers waarschuwen ook voor de afschrikwekkende werking van “medical fat shaming” op mensen met overgewicht. Dit kan ervoor zorgen dat deze het contact met zorgverleners bewust vermijden of uitstellen uit angst respectloos behandeld te worden.
Hierbij wijzen ze op studies waaruit blijkt dat ook de impliciete afkeuring door de zorgverleners voor de nodige stress in patiënten kan zorgen. Een afkeurend knikje tijdens het noteren van het gewicht als “vorm van micro-agressie” bijvoorbeeld. Fat shaming zou echter niet werken als motivatie. Volgens de onderzoeken zou het juist de mentale en daarmee fysieke gezondheid schaden.
Welles nietes
Het ironische is dat de afbeelding die ik koos boven dit artikel, gevonden werd in een nogal andersluidend artikel. Een artikel naar aanleiding van een onderzoek waaruit blijkt dat mensen met overgewicht hun gewicht vaak niet koppelen aan hun gezondheid [2]. Een onderzoek uit 2011 waarin iets meer dan de helft van ondervraagde obese patiënten niet vond dat het gewicht een probleem vormde voor de gezondheid. Slechts een derde zou door de arts gewezen zijn op het overgewicht en de mogelijke risico’s. Het overgewicht zou dus juist onvoldoende aandacht krijgen.
Dus teveel aandacht voor overgewicht door de arts of juist te weinig? Ik denk mogelijk de verkeerde aandacht op het verkeerde moment. Overgewicht bespreken is natuurlijk prima, wanneer het over overgewicht daadwerkelijk het onderwerp dient zijn.
Referenties
- apa.org/news/press/releases/2017/08/fat-shaming.aspx
