Train jij nog lekker met je Airpods of ben geschrokken door het ‘nieuws’ dat deze Airpods kankerverwekkend kunnen zijn?
Inhoudsopgave
Airpods kankerverwekkend
‘Van Airpods kan je hersenkanker krijgen’. Zo’n 250 wetenschappers uit 40 verschillende landen zouden een petitie hebben getekend om te waarschuwen voor dit gevaar. Toen dit ‘nieuws’ afgelopen week op internet circuleerde, werd het dan ook gretig opgepakt door vele media.
Je kent dat spel vast wel: In een kring zitten en een verhaal fluisteren in het oor van de persoon rechts naast je. Die vertelt het weer door, maar laat wat weg en voegt wat toe. Uiteindelijk krijg je in je linkeroor een verhaal dat nog wel aspecten van je oorspronkelijke verhaal bevat, maar verder een eigen leven is gaan leiden.
Zo ook het verhaal over de Airpods en de kans op hersenkanker. Zoek je de bron op dan merk je dat het bericht minder nieuwswaardig is dan de manier waarop het nu door diverse media is gebracht. Al is het maar omdat het geen nieuws is.
‘Nieuws’
De ondertekende petitie stamt uit 2015 en maakt geen vermelding van Airpods, maar betreft bluetooth apparaten in het algemeen.
Afgelopen woensdag werd deze petitie echter aangehaald door de blog Medium.com. Voor het stuk werd één van de ondertekenaars van de petitie geciteerd. Jerry Phillips, een professor in biochemie aan de University of Colorado.
My concern for AirPods is that their placement in the ear canal exposes tissues in the head to relatively high levels of radiofrequency radiation.
In 2015 hebben wetenschappers dus gewaarschuwd voor de effecten van de straling door mobiele telefoons en bluetooth apparaten, nu noemt één van hen de Airpods als een mogelijk extra risico.
Om te bepalen in hoeverre de Airpods ‘extra’ gevaarlijk zouden zijn, is het handige te weten hoe gevaarlijk mobiele telefoons en (andere) bluetooth apparaten zouden zijn.
Ioniserende straling en niet ioniserende straling
Mobiele telefoons genereren een ‘niet ioniserende straling’ om te kunnen communiceren met zendtorens. Bij wel ioniserende straling moet je denken aan de straling door röntgen, kerncentrales en CT-scans waarvan vast staat dat deze (in hoge doseringen) kankerverwekkende kan zijn voor mensen en dieren. Overheden en de fabrikanten van de mobieltjes hebben lang volgehouden dat de niet ioniserende straling niet genoeg energie heeft om chemische verbindingen te verbreken. Daardoor zou het geen DNA kunnen beschadigen en niet kunnen leiden tot mutaties die kanker veroorzaken.
Dat veranderde in 2018 toen Amerikaanse onderzoekers van de US National Toxicology Program de resultaten publiceerden van een langdurige studie. De niet ioniserende straling bleek kanker te kunnen veroorzaken in ratten [1]. Er was een duidelijk bewijs dat het hart tumoren kon veroorzaken en aanwijzingen dat het ook hersenkanker kon veroorzaken in mannetjes ratten.
Mensen zijn natuurlijk geen ratten, tenminste, de meeste niet. Toch was het groot nieuws. Het toonde immers aan de niet ioniserende straling wel in staat kan zijn om DNA te beschadigen. Nu ligt er de taak om uit te vinden hoe deze resultaten zich vertalen naar mensen en welke dosering straling schadelijk zou kunnen zijn.
Bluetooth en kanker
Tot zover de mobieltjes. Wat zegt dit nu over apparaten die gebruik maken van bluetooth, maar ook WiFi?
Beide maken gebruik van de niet ioniserende straling die de mobieltjes gebruiken. Deze dosering is echter veel lager dan die van de mobieltjes. Heel vreemd is dat ook niet. De mobieltjes moeten kunnen communiceren met zendtorens op grote afstand. Bluetooth apparaten moeten normaal gesproken slechts enkele meters te overbruggen, tussen je mobieltje en koptelefoon bijvoorbeeld.
Het is dan ook niet duidelijk of deze lagere dosering straling daadwerkelijk een gevaar op kan leveren [2].
Langdurig gebruik Airpods
Tot nu toe lijkt er dus niet bepaald reden voor nieuwsprogramma’s om van de daken te schreeuwen dat Airpods kanker veroorzaken. We weten nog niet wat de straling van mobieltjes doet voor mensen en de straling van Airpods en andere bluetooth apparaten is waarschijnlijk veel lager.
Toch kan je er nog niet geheel op vertrouwen dat je Airpods, of andere bluetooth oordopjes en koptelefoons, onschadelijk zijn. Ten eerste omdat ze vaak voor lange tijd gedragen worden. Als ooit wel blijkt dat deze apparaten schadelijk kunnen zijn dan ben je niet blij dat je deze jarenlang een paar uur per dag tegen je hoofd of in je oren hebt gehad.
Conclusie
Zelf draag ik nog steeds de bluetooth koptelefoon waar ik ooit een review over schreef. Deze kan ook met kabel bevestigd worden en dat is dan ook hoe ik deze thuis gebruik. Zoals nu terwijl ik dit artikel schrijf. Met de kabel hoef ik me immers geen zorgen te maken over de batterijduur.
In de sportschool echter ben ik wel gewend de koptelefoon draadloos te dragen. De kabel heb ik dan slechts mee als ik ben vergeten de accu te laden en vrees halverwege de training het gelul van mensen om me heen te moeten horen. Bij sommige oefeningen is het gewoon irritant om een mobiel in je zak te hebben en een kabel die in de weg zit. Bij de leg press bijvoorbeeld kan deze steeds uit de broekzak glijden. Tijdens andere oefeningen kan de beweging de kabel eruit trekken wanneer je net opgepompt door de muziek aan je set wilt beginnen.
Zie ik reden dit anders te gaan doen? Misschien zou ik het moeten omdraaien. Onder het mom van ‘beter voorkomen dan genezen’. Misschien zou het gebruik van de kabel toch de regel moeten zijn en draadloos de uitzondering. Ik heb in ieder geval de keuze. Dankzij een mobiel die al jaren oud is. De ontwikkeling dat je door fabrikanten gedwongen wordt draadloos te werken of een adapter te kopen om een kabel te gebruiken, zie ik in dit verband als een slechte ontwikkeling.
Referenties
- qz.com/1241867/cell-phone-radiation-can-cause-cancer-in-rats-according-to-the-final-results-of-a-us-government-study/
- consumerreports.org/radiation/do-i-need-to-worry-about-radiation-from-wifi-and-bluetooth-devices/
