In een eerder artikel schreef ik over de nadelen van Crossfit, en het risico op blessures door de tamelijk ongestructureerde manier waarop de trainingen zijn samengesteld. In mijn zoektocht naar onderzoeken hiernaar vond ik echter niets, althans geen wetenschappelijke, “peer-reviewed”, onderzoeken. Toevallig verscheen gisteren echter de samenvatting van het eerste onderzoek hiernaar waarvan het volledige verslag binnenkort gepubliceerd wordt (1).
Inhoudsopgave
Blessures door crossfit
Dat ik hierover eerder niets kon vinden, is blijkbaar niet te wijten aan mijn beperkte vermogens. De onderzoekers hebben hun onderwerp gekozen vanwege het feit dat hierover nog niets bekend was terwijl er genoeg aanleiding was. Ze wilden met hun onderzoek inzicht krijgen in het aantal en soort blessures opgelopen tijdens Crossfit trainingen.
There has been much criticism as to the potential injuries associated with CrossFit training including rhabdomyolysis and musculoskeletal injuries. CrossFit training including rhabdomyolysis and musculoskeletal injuries.
P. Hak
Ik heb echter sterke twijfels over de representativiteit van het onderzoek.
“Uncle Rhabdo”
Voor dat ik inga op het onderzoek moet ik eerst even iets vertellen over “Uncle Rhabdo”, de officieuze mascotte van Crossfit. Crossfit werkt zelf mogelijk het hardst mee aan de associatie tussen Crossfit en blessures. Uncle Rhabdo is namelijk genoemd naar de aandoening rabdomyolyse.
Dit is een aandoening waarbij spiermassa zeer snel afbreekt.
Letterlijk: De vernietiging of desintegratie van dwarsgestreept spierweefsel (2). Deze afbraak en necrose (afsterven) van spiermassa resulteert in afbraakproducten van spierweefsel (myoglobine) die in de bloedcirculatie terechtkomen (3). Dit kan vervolgens leiden tot nierfalen en levensbedreigend zijn (4,5). De meestvoorkomende oorzaken (in de VS) zijn cocaïnegebruik, immobiliteit (te lang geen beweging zoals slachtoffers van natuurrampen die vast komen te zitten) én zware lichamelijke inspanning (6).
Uncle Rhabdo is een clown die na een intensieve training aan de dialyse (nierfunctie vervangende therapie) moet in verband met nierproblemen veroorzaakt door rabdomyolyse. Het is een uiting van de do-or-die-instelling van Crossfitters en is gebaseerd op het aantal meldingen van mensen die na Crossfit trainingen aan de dialyse moesten. Inspannen tot het uiterste lijkt het motto.
Rabdomyolyse door inspanning zie je bijvoorbeeld voorkomen bij (ultra-)marathon atleten en elite legereenheden. Mensen die tot het extreme worden gedreven en hierbij ver voorbij gezonde inspanning gaan.
Het zijn dit soort uitingen (net als de eerder genoemde STFU-therapy, Shut The Fuck Up-therapy, voor blessures) die Crossfit het imago hebben gegeven van onverantwoorde inspanning.
Begin deze maand verscheen er nog een artikel waarin gesteld werd dat Crossfit goede business is voor chiropractors en fysiotherapeuten wegens het hoge aantal blessures (7). “Goede business omdat de klanten steeds terugkomen” volgens chiropractor Robert Hayden.
Het is dan ook niet vreemd dat de onderzoekers het aantal blessures onder Crossfitters als onderwerp kozen en hierbij ook specifiek keken naar het aantal gevallen van rabdomyolyse.
Opzet onderzoek blessures door crossfit
Er werd een online enquete verstuurd aan internationale Crossfit forums. Hierin werd gevraagd naar eigenschappen van de crossfitter zoals geslacht en leeftijd, trainingsprogramma’s, type opgelopen blessures en gebruik van supplementen. Ze kregen 132 ingevulde enquêtes terug.
Niet een grote respons dus waarmee vraagtekens kunnen worden gezet bij de representativiteit van het onderzoek, maar het is tenminste iets.
Je mag je bovendien afvragen hoe eerlijk de enquête beantwoord wordt. De mensen die deze invullen weten donders goed waartoe deze dient. Ze weten uit ervaring hoe vaak Crossfit het verwijt krijgt van slechte technieken en blessuregevoeligheid. In andere artikelen zoals “Ik haat Crossfit” beschreef ik hoe (beoefenaars van) Crossfit cult-achtige trekjes kunnen vertonen. Als je aan te volgelingen van David Cordesh (van dat clubje in Waco Texas) zou vragen of ze wel eens twijfelde aan hem als messias zou je ook geen geluid van kritiek verwachten.
De resultaten
Van de 132 mensen die de enquête hadden ingevuld waren er 97 die ooit blessures hadden opgelopen (73,5%). Gezamenlijk hadden deze 97 mensen 186 blessures opgelopen waarvan er 9 een chirurgische ingreep vereisten.
Dit lijkt op het eerste gezicht misschien erg veel, maar hierbij moet rekening gehouden worden met de periode en het aantal trainingen waarin deze zijn opgelopen. De onderzoekers keken daarom ook naar het totaal aantal trainingsuren. Ze berekenden dat per 1000 trainingsuren er 3,1 blessures werden opgelopen.
In de samenvatting staat niet hoe lang en hoe vaak deze mensen trainen, maar op basis van de tijden die ik op forums tegenkom, ga ik even uit van 45 minuten tot een uur. Voor het rekengemak reken ik hier met een uur. Stel je traint vier keer per week een uur lang dan praten we dus over 250 weken aan training waarin 3,1 blessures voorkomen. Dat is iets minder dan een blessure per anderhalf jaar.
Er werden geen gevallen van rabdomyolyse gerapporteerd. Dat is echter niet gek op zo’n kleine steekproef. In de V.S. bijvoorbeeld zijn er jaarlijks zo’n 26.000 gevallen van Rabdomyolyse (8). Op basis van de bevolkingsomvang van de V.S. in 2010 (ruim 300 miljoen) praat je dan over 0,008%. Dat betekent dat je gemiddeld een steekproef van 12.500 mensen zou moeten nemen om er één te vinden met rabdomyolyse. Bovendien is het overgrote deel hiervan niet veroorzaakt door inspanning, maar door pesticiden, medicatie en drugsgebruik. In praktijk zou je dus waarschijnlijk al een steekproef van minimaal 25.000 personen moeten hebben om één geval tegen te komen. In een steekproef van slechts 132 mensen zou je zo’n geval dus pas tegenkomen wanneer het bij Crossfit bijna 200 keer zo vaak voorkomt (25000/132). Dat zou betekenen dat rabdomyolyse bij 1,6% van alle crossfitters zou voorkomen. Als dat zo zou zijn dan was de dialyse-apparatuur niet meer aan te slepen. De steekproef was dus de klein om iets te kunnen zeggen over het aantal gevallen van rabdomyolyse veroorzaakt door Crossfit.
Rug en schouder blessures
Om het aantal blessures te relativeren, geven de onderzoekers aan dat dit vergelijkbaar is met het aantal blessures onder gewichtheffers, powerlifter en turners en lager dan het aantal blessures onder contactsporten zoals rugby (maar dan noem je ook wel iets).
Vooral blessures aan de schouders en wervelkolom kwamen veel voor. Dit verbaast mij niet gezien het type oefeningen waarbij vaak boven schouderniveau wordt getild en de vele deadlift-achtige bewegingen die op snelheid worden uitgevoerd (zoals het omgooien van tractorbanden).
Mijn persoonlijke conclusie
Het is mooi dat er nu een keer onderzoek is verricht, maar ik zet er toch mijn vraagtekens bij en niet (alleen) omdat ik perse gelijk wil hebben.
Ik had de steekproef ten eerste graag veel groter gezien. Hoewel uit de samenvatting niet blijkt onder hoeveel potentiële respondenten de enquête is uitgezet, ga ik er vanuit dat de onderzoekers ook graag meer reacties hadden gekregen. Een steekproef van 132 mensen is zeer klein, te klein in ieder geval om iets te zeggen over specifiek zaken als het zeldzame rabdomyolyse.
Daarnaast stroken de resultaten niet met de ervaringen zoals veel crossfitters deze zelf trots melden op forums en de ervaring van artsen, chriropractors en fysiotherapeuten die voor kort nog nooit van Crossfit gehoord hadden en nu hun inkomsten zien stijgen dankzij deze nieuwe fitness-hype.
Het is een goede start, maar ik zou graag meer en grotere onderzoeken zien naar het aantal blessures veroorzaakt tijdens Crossfit.
Referenties
- Hak, Paul Taro MBChB, MRCS; Mr; Hodzovic, Emil MBChB; Dr; Hickey, Ben MBChB, MRCS; Mr. The nature and prevalence of injury during CrossFit training. Journal of Strength & Conditioning Research: POST ACCEPTANCE, 22 November 2013. doi: 10.1519/JSC.0000000000000318
- Farmer J: Rhabdomyolysis. In In Critical Care. 2nd edition. Edited by Civetta J, Taylor R, Kirby R. Philadephia, PA: Lippincott; 1997::1785-1791.
- Warren J, Blumberg P, Thompson P: Rhabdomyolysis: a review. Muscle Nerve 2002, 25:332-347.
- Huerta-Alardín AL, Varon J, Marik PE (2005). “Bench-to-bedside review: rhabdomyolysis – an overview for clinicians”. Critical Care 9 (2): 158–69. doi:10.1186/cc2978. PMC 1175909. PMID 15774072.
- Bosch X, Poch E, Grau JM (2009). “Rhabdomyolysis and acute kidney injury”. New England Journal of Medicine 361 (1): 62–72. doi:10.1056/NEJMra0801327
- Gabow P, Kaehny W, Kelleher S: The spectrum of rhabdomyolysis.Medicine 1982, 62:141-152.
- http://www.examiner.com/article/rise-crossfit-injuries-a-boon-for-chiropractors
