Het dragen van een “hoodie”, een vest met capuchon, in de sportschool. Is het een goede manier om je te beter te concentreren of is het gewoon een “ghetto-swag-fashion-statement”?
Sportschool ergernissen
In een artikel over sportschool etiquette ging ik in op veel voorkomende bronnen van ergernis in sportscholen en werden lezers uitgenodigd mijn lijst uit te breiden. Het pijnlijke, maar leerzame was echter dat er vervolgens storende zaken werden genoemd waar ik mijzelf wel eens schuldig aan maak.
- Kreunen: Schuldig. Ik haal nu eenmaal graag het meeste uit mezelf tijdens een training. Sterker nog: Ik heb een artikel gewijd aan de toegevoegde waarde van het kreunen. Wel herken ik het beeld dat sommigen nogal overdrijven. Waar ik train is er bijvoorbeeld een tweetal dat zo overdrijft, als je in rust nog aan het schreeuwen bent bijvoorbeeld, dat ik echt moeite moet doen om niet te lachen. Toch zie ik liever mensen die te fanatiek zijn dan mensen die denken dat hun aanwezigheid in sportschool genoeg is, of ze nu trainen of whatsappen.
- Tanktop dragen: Schuldig. Het komt niet vaak voor, maar in de zomer kan je me wel eens in een tanktop betrappen. Als je hiervan baalt uit hygiënische overwegingen als hierdoor toestellen in een zee van zweet worden achtergelaten, kan ik me de ergernis voorstellen. Vandaar een handdoek. Als je je hieraan ergert omdat het een pijnlijke confrontatie is met een resultaat van jarenlange toewijding waartoe jezelf niet de discipline of aanleg hebt dan zeg ik:”Don’t hate the player…..”
Een ander bron van ergernis die werd genoemd, verbaasde me echter:
Een hoodie dragen.
“Een hoodie dragen is aso”
Ik zal enkele redenen noemen waarom iemand een hoodie draagt tijdens de training. Voor dat ik hier op inga, wil ik echter eerst de vraag stellen waarom je je zou storen aan iemand die een capuchon draagt. De persoon maakt geen lawaai door overmatig gekreun, draag juist dikkere kleding en laat dus minder zweetbaden achter en confronteert je ook niet met je eigen “tekortkomingen”. Wat is hier dan mis mee?
“Gym thugs”
Wordt het gezien als een uiting van de voor velen verwerpelijke “swag-generatie”? Straal je hiermee “straat” uit? Of wordt het gewoon als niet-sociaal gezien omdat je onbenaderbaar lijkt/bent? Neem je hiermee de identiteit aan van een “gym-thug”, iemand die schijt heeft aan anderen in de sportschool? Of zie je het gewoon net als iemand die in de bioscoop een zonnebril draagt, denkend dat het stoer is? Immers, “het regent toch niet”?
Ben jij zo iemand die zich stoort aan mensen die een capuchon dragen in de sportschool? Dan hoor ik oprecht graag waarom!
Waarom wel een capuchon op in de sportschool?
Diverse mensen zullen verschillende redenen hebben om een hoodie te dragen in de sportschool. Voor mij persoonlijk echter is de belangrijkste: Concentratie door afzondering.
Nee, ik oog ook niet bepaald sociaal of benaderbaar wanneer ik een capuchon op heb. En dan? Ik ben toch niet in een club of zo. Ben ik hier voor de gezelligheid, om te daten, of om te trainen? Het dragen van een capuchon maakt het makkelijker om je af te sluiten van je omgeving en je te concentreren op hetgeen waarmee je bezig bent. Vooral in rust, heb ik hier veel profijt van.
Daarnaast ben ik persoonlijk gewoon een koukleum (lees “watje”). Ik kom tot diep in de lente met capuchon of muts op binnenlopen en vind het eigenlijk al te koud om me om te kleden. Ik kan dan niet wachten om snel een m’n vest met capuchon aan te trekken. Bovendien heb ik persoonlijk een “dingetje” dat me traps nogal vaak op flinke spanning staan wat regelmatig tot hoofdpijn leidt. Hiervan heb ik sowieso vaker last in de winter door het steeds optrekken van de schouders tegen de kou. Met een capuchon heb ik hier minder last van.
“Shock effect”
Dan komt echter ergens halverwege de training het moment dat ik juist enorm aan het zweten ben en het vest uit kan. Dan kom je op het volgende mentale voordeel van een hoodie. Je bent al opgepompt, trekt je vest uit en zonder om je heen te kijken, “weet” je dat de halve sportschool kijkt om te zien wat daar onder vandaan komt. Heerlijk zo’n “shock-moment”, helemaal toen dat op een avond ervoor zorgde dat het eerder genoemde lachwekkend schreeuwende tweetal toen opeens stil was. Ja, noem het “ijdel”, “macho” of wat dan ook, maar ik train niet voor niets zo lang, zo vaak, zo hard. Dan mag je toch wel genieten van dit soort momentjes?
Het Kai-Greene-Effect
Het Kai-Greene-Effect kan je ook wel een “reversed-Coleman-effect” noemen. Zoals Ronnie Coleman’s aanwezigheid in een gym niemand kan ontgaan, kan Kai Greene zich opvallend onopvallend bewegen in een sportschool. Capuchon ver over het hoofd getrokken en totaal in de eigen wereld.
Kijken we naar Ronnie Coleman dan zien we zijn invloed in mensen die wereldwijd zijn uitspraken overnemen en termen schreeuwen als “Light weight”, “Yeah buddy!” en “Nuthin’ but a peanut”. Als je dat al storend vindt, zal je je helemaal storen als ze net als Ronnie vervolgens met dumbells door de ruimte beginnen te smijten (vergetend dat zij de schade niet compenseren door honderden leden aan te trekken met hun aanwezigheid).
Als je iemand in een rood vest met capuchon ziet binnenlopen én nota bene rode gewichthefschoenen ziet dragen, dan kan je er de donder op zeggen dat dit het “Kai-Greene-Effect” is.
Je lichaam verbergen
In het artikel over “muscle dysmorphia” beschreef ik hoe (objectief gezien) sommige grote en gespierde mensen hun lichaam altijd verbergen onder een dikke laag kleding omdat ze zichzelf klein vinden. Net als bij anorexia hebben mensen die hieraan lijden (en dat kan in verschillende mate) geen realistisch beeld van hun eigen lichaam. In deze gevallen wordt altijd bedekkende kleding gedragen zoals een hoodie ongeacht hoe het er met de training en progressie voorstaat.
In andere gevallen draagt men tijdelijk dikkere kleding of een hoodie bijvoorbeeld bij terugkomst in de sportschool na een tijd van afwezigheid. Wanneer je objectief weet dat je er echt minder voorstaat. In die gevallen kan ik me er al iets meer bij voorstellen dat je dan eerst “weer even je echte ik tevoorschijn wilt trainen”. “Minder” is voor mensen die hier zo mee bezig zijn echter vaak objectief gezien geen fysiek om je voor te schamen. Ook dit vloeit voort uit een (mildere) vorm van muscle dyspmorphia, maar daar moeten we allemaal wel een beetje over beschikken om echt succesvol te zijn in het behalen van trainingsdoelstellingen.
Hierbij moet echter net als wat betreft het “shock-effect” toegeven dat het vest dit effect bereikt en niet de capuchon die daaraan vast zit. Dit terwijl ik reden heb te vermoeden dat het simpelweg opzetten van de capuchon vooral hetgeen is dat sommigen ergert. Maar nogmaals, moet ik dan uitleggen waarom ik die capuchon opzet, of jij waarom je je aan zoiets (dat jou feitelijk totaal niet treft) ergert?
Nog maar even…
Voor de mensen die zich ergeren aan dragers van hoodies in de sportschool en bovenstaande argumenten om deze te dragen allemaal maar onzin vinden: Wees gerust. De zomer komt er aan, kan je je weer ergeren aan tanktops.
Heb jijzelf overigens nog andere redenen om een hoodie te dragen? Dan hoor ik dat ook graag!
