Voor het eerst in jaren ben ik bijna zo iemand die het nieuwe jaar begint met goede voornemens. In voorgaande jaren vond ik dat altijd een beetje voor losers die zichzelf vanaf februari hebben laten gaan om vervolgens in het nieuwe jaar weer dezelfde voornemens én fouten te maken. Soms nog met een halfbakken poging in de zomer plots strandklaar te zijn om vervolgens weer af te glijden.
“Echte bikkels” trainen gewoon het hele jaar door en letten het hele jaar op hun voeding. Wat te denken van bijvoorbeeld deelnemers aan de SAP Cup die medio december juist hun beste shape van het jaar laten zien?
Dit jaar is het voor mij echter anders. Nu ik tijdelijk aan het jongleren ben met drie banen heb ik de afgelopen drie maanden de slechtste periode gehad in bijna 15 jaar tijd als het gaat om trainen en voeding. Niet dat ik niets gedaan heb, maar gemiddeld 1,5 keer trainen per week is natuurlijk meer voor de huismoedertjes en hun zumba of spinning-klasjes.
Ik weet dat ik dat niet op een meer denigrerende wijze had kunnen stellen, maar het geeft een beetje aan hoe tevreden ik momenteel ben met mijn training.
Dus bevind ik mij in de situatie waarin zovelen zich bevinden:
In je slechtste shape zijn rond de feestdagen.
Niet omdat ik mezelf heb vetgemest, maar omdat ik juist 4 kilo aan spiermassa kwijt ben (nu ik niet tegen mijn zin in voldoende eet om massa te behouden). Daarbij probeer ik de volgende fouten te voorkomen voor volgend jaar.
1: Te hard van stapel lopen
Als ik nu de gemiddelde persoon was geweest dan had ik dus goede voornemens gemaakt voor het komende jaar.
Laat ik Harry eens als voorbeeld nemen.
Harry heeft als goede voornemen om in het nieuwe jaar “wat aan zijn figuur te doen”. Geen concreet doel anders dan “wat strakker worden”. Harry schrijft zich in bij een sportschool en is van plan de volgende dag te starten.
Harry is een kind van de 70-er jaren en pompt zichzelf rijdend naar de sportschool op met “Eye of the tiger”. Op zijn koptelefoon natuurlijk want hij wil in dezelfde flow de sportschool inlopen straks. Al lopend van parkeerplaats naar de sportschool dagdroomt hij over zijn toekomstige ik in een strakke sixpack. Hij weet dat die sixpack waarschijnlijk een utopie is, maar denkt:
“Ach dromen mag”.
Eenmaal bij de sportschool aangekomen is Harry zo enthousiast en gemotiveerd dat hij de trap naar de sportschool met tweede treden tegelijk opspringt. De laatste treden neemt hij zelfs met drie tegelijk. Althans dat was de bedoeling.
Hij verstapt zich, verzwikt zijn enkel en druipt af met “Eye of the tiger” nog nagalmend in zijn oren.
Als het een RomCom was, zou hij strompelend naar de auto een vrouw tegenkomen die hem wat steun aanbiedt bij het lopen en die uiteindelijk de liefde van zijn leven zou blijken. Het is echter geen RomCom, er is geen vrouw, alleen een verzwikte enkel.
In de daaropvolgende dagen waarin Harry moet herstellen van zijn blessure ebt die zeldzame roes van motivatie weer weg en vervalt Harry weer in zijn oude gewoonten.
The window of opportunity is closed, Harry heeft het verkloot.
Het moge duidelijk zijn dat dit een overdreven voorbeeld is van te hard van stapel lopen. In veel gevallen echter willen mensen die lang niet getraind hebben, direct weer op hun oude niveau van start gaan.
Niet alleen zal je maximale vermogen lager zijn dan voorheen, ook zal je minder in staat zijn om dat lagere maximale vermogen in te zetten zonder hiervoor gestraft te worden met blessures. Je zal jezelf dus echt moeten inhouden in het begin.
2: Resultaatsverplichting in plaats van een inspanningsverplichting
Je kan dus minder, moet je vervolgens ook nog eens inhouden terwijl je juist ontploft van motivatie. Dat gevoel wordt niet minder als na drie weken nog niet in de buurt bent van die tien kilo die je kwijt wilt of geen zichtbaar resultaat ziet. Je snapt natuurlijk ook wel dat er in drie weken niet heel veel kon gebeuren, maar die ene kilo geeft geen voldoening.
Je wilt meer, het moet sneller.
Ik weet dat als tip voor goede fitness voornemens vaak genoemd wordt dat je concrete doelstellingen moet hebben. Vaststellen wat je zou kunnen bereiken, realistische lange termijn doelen stellen en deze opknippen in kortere termijn doelen. Dat werkt voor veel mensen fantastisch. Voor sommigen is die horizon echter te ver. Ook al is die kilo in drie weken tijd prima op schema, biedt het hen toch niet voldoende voldoening om door te gaan.
Voor die mensen kan het mentaal beter werken zichzelf als doel een inspanningsverplichting te geven in plaats van een resultaatsverplichting.
In plaats dat je zegt:”Ik wil tien kilo afvallen”, zeg je :
“Ik wil twee keer in de week trainen en dagelijks een vast, gezond ontbijt nemen”.
Je doel daarbij is niet om een bepaald resultaat te boeken, maar om jezelf een bepaalde levenswijze aan te leren en deze langzaam verder uit te breiden. Van fitness zegt men vaak dat het een marathon is en geen sprint. We hebben echter niet allemaal de discipline en motivatie van de boodschapper Phidippidesdie van Marathon naar Sparta rende om daar vervolgens dood neer te vallen[1].
Als het je doel is om naar Parijs te lopen, ben je relatief gezien amper vooruit gekomen als je naar een paar dagen nog niet verder bent dan Steenbergen, Zeeland.
Als je jezelf als doel stelt om elke dag te lopen dan kan je iedere dag je doel bereiken en trots terugkijken. Dan denk je naar een paar dagen:
“Hey, Steenbergen. Nooit gedacht dat ik daar ooit eens voorbij zou komen”.
Mijn doel voor het komende jaar is dan ook weer op mijn oude trainingsfrequentie terug te komen en te zorgen dat ik weer dagelijks zorg voldoende binnen te krijgen.
Natuurlijk zou het sneller kunnen gaan als ik hoger inzet, maar snelheid is niet mijn doel. Immers:
If you build it, it will come, maar waarschijnlijk snapt niemand die verwijzing naar een oude honkbalfilm [2].
3: All or nothing mentaliteit
Een laatste valkuil kan voorkomen worden: Vertel jezelf van tevoren dat er momenten zullen zijn waarop je je niet aan je schema kunt houden. Soms enkele dagen, soms zelfs enkele weken. Een veel gemaakte fout, is dat men denkt:”Ik heb maandag en woensdag niet kunnen trainen. Deze week is al verpest dus ga ik vrijdag ook niet. Volgende week dan maar weer goed aan de bak!”. Maar volgende week gebeurt hetzelfde en de drempel om weer te gaan sporten wordt steeds groter.
Hou die reddingslijn vast!
Het klinkt dramatisch, maar door die ene dag toch te gaan trainen, hou je jezelf aan je goede gewoonten.
4: Wachten tot januari
Het is vaak uitstel dat tot afstel leidt, jezelf wijsmaken dat je de schade later wel weer inhaalt. Wat dat betreft, geldt de oude wijsheid:”Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kan doen”. Vandaar dat ik dit artikel nu al schrijf en niet in januari. Vandaar ook dat ik niet wacht tot na de feestdagen, maar vanavond weer lekker de sportschool induik.
Referenties
- nl.wikipedia.org/wiki/Phidippides
- Field of Dreams. 1989
