Hoe waardevol zijn al die fitness lijstjes? “De tien beste oefeningen voor je biceps”, “De vijf grootste fouten in je dieet” etc. Waarom lezen we ze zo graag en waarom zouden we dat juist niet moeten doen?
3 redenen waarom mensen lijstjes lezen
Tegenwoordig moet blijkbaar ieder artikel worden omgezet in een opsomming. Vorige week wilde ik wat uitslagen bekijken op Bodybuilding.com toen me opviel dat ook die site besmet is met het lijst-virus. Een op de drie artikelen bleek in een excel-format geperst te zijn.
En niet alleen in fitness-land. Bloggers wereldwijd hebben de kracht van lijstjes als format ontdekt. De zogenaamde “listicle” van de woorden “list” en “article”[1]. Op zich niets mis mee. Psychologisch gezien zijn we geprogrammeerd om dit soort titels sneller te lezen dan andere. Helaas zijn veel van dit soort artikelen heel goed in het aantrekken van lezers, maar bieden ze inhoudelijk vaak erg weinig. Vaak zijn het lijstjes met een beetje opvulling om de naam artikel te mogen dragen [1].
but I didn’t realize until recently that it was formed from a blend of “list” and “article.” I always interpreted it as referring to prose in popsicle form: vertically arranged, quickly consumed, not too nutritious, but fun.
A. Okrent, University of Chicago
Arike Okrent, taalkundige aan de universiteit van Chicago, benoemt hiermee perfect de voor- en nadelen van de “listicle”.
1. Behoefte om te categoriseren
Als we informatie verwerken dan hebben we vaak de neiging om als hulpmiddel de informatie te categoriseren [2]. Een genummerd lijstje is informatie die al gecategoriseerd is en voelt daarom intuïtiever. Hapklare informatie dus en makkelijk te consumeren.
2. Angst voor een information overload
Uit onderzoek blijkt dat we de hoeveelheid bewust denkwerk bij een keuze het liefst zo laag mogelijk zien. We willen dus makkelijke keuzes [3]. Zo blijkt dat men zich beter voelt over keuzes uit een klein aanbod dan uit een groot aanbod (“Had ik toch niet die andere moeten kiezen?”). Bij de keuze uit een groot aantal titels, springen titels met een getal erin er visueel uit en “helpen” je onbewust bij een keuze. Ze beloven bovendien een beperkte hoeveelheid informatie.
3. Je weet wat je krijgt
De gedachte te weten wat je kunt verwachten, zorgt ervoor dat je je beter voelt bij een keuze [4]. Als je aan de hand van titels moet kiezen welk artikel je wilt lezen is het net als het moeten kiezen tussen verschillende deuren. Het liefst zou je willen weten wat er achter iedere deur zit. Omdraaien en een andere deur kiezen kost immers tijd en wie heeft er nou tijd? Een genummerd lijstje is dan als een deur met een raam.
De drie redenen waarom je genummerde lijstjes beter kunt vermijden
De listicles zijn psychologisch gezien dus een prima format. Ze voelen instinctief, ze ordenen de verstrekte informatie en ze zijn duidelijk over wat ze bieden. Toch mijd ik dit soort lijstjes zoveel mogelijk.
1.Niet onderbouwde meningen
Het valt me op dat dit soort artikelen vaak het werk zijn van blog(ger)s die heel goed zijn in het aantrekken van lezers, maar deze vervolgens weinig bieden. “Not too nutritious”, zoals Okrent dat stelde. Ik deed net nog even een testje. Ik google op:”De 5 fitness” . Ik krijg de verwachte titels als:
- Top 5 fitness oefeningen thuis
- “De 5 beste borstoefeningen“
- “De 5 fitness items die je moet hebben”
- “De 5 beste oefeningen voor strakke armen”
Etc etc. Ik ben op de eerste twee pagina’s alle links nagelopen en er zit niet één artikel tussen dat ook maar één van z’n stellingen onderbouwd. Twee pagina’s met artikelen, nul referenties. Met andere woorden, je leest meningen. Ik zou er al een stuk minder moeite mee hebben als in bovenstaande artikelen het woord “beste” zou zijn vervangen door “goede”. Zodra je stelt dat de ene oefening beter is dan de andere dan moet je dit mijns inziens onderbouwen. Wat onderscheid jouw mening anders van al die andere in de sportschool? Moet je niet meer bieden?
Prima als het gaat over “De 5 meest overgewaardeerde popsterren”, of “De 98 stomste manieren om dood te gaan tijdens het spelen van Pokemon go”. Maar als het gaat om wetenschappen als fysiologie, anatomie, biologie en zelfs psychologie, is het dan niet handig om soms de wetenschap te laten praten? Ik zie mijn taak dan ook vooral als het vertalen en samenvatten van vaak lastige onderzoeksteksten en het bieden van context.
2.Niets nieuws
Het verbaast me hoe bepaalde populaire magazines kunnen overleven door continu dezelfde content te herkauwen. Fast food media. Simpele uitdaging: Als je weer eens gelokt bent door een leuk klinkend lijstje, stel jezelf dan achteraf de vraag of je iets nieuws geleerd hebt.
Als je als blogger Google laat bepalen wat je schrijft (“welke zoektermen gebruiken mensen veel, daarover ga ik schrijven”) dan is het onvermijdelijk dat je duizenden zinloze, niets toevoegende artikelen over een sixpack krijgt.
Het principe “publish or perish” geldt in blogland waarschijnlijk meer dan waar dan ook. De uitspraak komt van wetenschappers die zich genoodzaakt zien regelmatig onderzoeken te publiceren ten gunste van hun naam en carrière. Dat neemt echter niet weg dat ze onderzoek moeten doen dat goed gedocumenteerd, onderbouwd en gecontroleerd wordt voordat dit gepubliceerd kan worden. Bloggers hebben die restrictie niet. Waarom dagen- of wekenlang onderzoek doen om één artikel te schrijven als je in een dag tien andere artikelen kunt schrijven met niets meer dan je mening en eventueel wat creatief copy-paste werk?
In de race om continu content te genereren verwatert de waarde van de informatie tot één uitgedunde drab van digitale diaree.
3.Lijstjes bieden niet de volledige informatie
De bloggers kan je het echter niet verwijten. Dat zijn net zo vaak handige ondernemers als mensen die uit passie schrijven. Die snappen dat de gemiddelde lezer niet toevallig op de zondagmorgen met z’n sloffen aan en sigaar in de mond in z’n luie stoel met z’n tablet op schoot zit. Ik schrijf vaak lange artikelen. Te lang volgens sommigen, juist goed onderbouwd volgens anderen. De een wilt McDonalds de ander een 5-gangen menu.
Op de redactie praten we wel eens over “snacks” als we het hebben over korte artikelen die makkelijk te schrijven en makkelijk te lezen zijn. Daar kiezen we dan ook de juiste onderwerpen voor. Vooral opinie-artikelen in plaats van wetenschapsartikelen. Maar niet alles is geschikt als snack. Je kunt wel haast hebben omdat je bezoek over tien minuten komt, maar dat betekent niet dat je kalkoen binnen tien minuten gaar is.
Voor sommige dingen heb je nu eenmaal tijd nodig. Het lezen van dit soort lijstjes is vaak net als het kijken naar een filmtrailer zodat je toch kunt meepraten bij de koffieautomaat zonder een anderhalf uur te kijken. Als het lezen van een uittreksel om je boekverslag te kunnen schrijven. Wil je echt wat weten over training en voeding of meelullen met broscience in de sportschool?
Not all lists are evil
Nu lijkt het misschien alsof ik een hekel heb aan listicles. Met de lijstjes zelf is echter niets mis. Ik kan soms zo gefocust zijn op de inhoud dat ik de vorm uit het oog verlies. Nu zit ik netjes te kijken naar het toenemende aantal woorden onderin m’n wordpress scherm en weet ik dat ik zo nog wat moet schrappen. Dat heb ik moeten leren toen bleek dat artikelen van 15.000 woorden en 70 bronvermeldingen misschien wel een beetje teveel van het goede waren.
Gewoon goede content schrijven en vervolgens kijken hoe je dit in een prettigere vorm kunt gieten, lijkt mij dan ook de beste manier om zowel gelezen te worden tegelijkertijd ook echt iets te bieden om te lezen. En dat was een mening.
Referenties:
- mag.uchicago.edu/arts-humanities/listicle-literary-form
- psycnet.apa.org/index.cfm?fa=buy.optionToBuy&id=1969-01986-001 –> categoriseren
- sciencedirect.com/science/article/pii/S1057740810001312
- Camerer, C. & Weber, M. J Risk Uncertainty (1992) 5: 325. doi:10.1007/BF00122575
Overige bronnen:
- medium.com/data-lab/the-optimal-post-is-7-minutes-74b9f41509b#.vkzfnlemo
- blog.serpiq.com/how-important-is-content-length-why-data-driven-seo-trumps-guru-opinions/
