Kai greene is voor vele bodybuilders wat Mijamoto Musashi voor veel Japanners is. “Wie?” Musashi de legendarische samoerai en volksheld die zijn hele leven stelde in het teken van het zwaardvechtersschap. Lichamelijk, geestelijk en spiritueel was alles ondergeschikt aan zijn doel Japans beste zwaardvechter te worden.
Kai Greene
Deze 100% toewijding met lichaam en geest aan de do, het levenspad dat moet leiden tot je einddoel in het leven, is wat wereldwijd duizenden bodybuilders aanspreekt in Kai Greene. Wanneer je Kai in de metro onderweg naar de gym ziet met een boek over de anatomy in z’n handen en hem hoort filosoferen met die rustige ingetogen stem dan doet hij denken aan een monnik, of de reizende studentkrijgers die met een zwaard, stok en knapzak door Japan reisden om hun krijgskunst te vervolmaken. Wanneer je vervolgens de sensationele, unieke poseerroutines ziet die hij op podia neerzet en het contrast ziet met de rustige, introverte man die je tijdens een training of interviews ziet, dan weet je dat je met een bijzonder persoon te maken hebt.
Biografie Kai Greene
Kai vertelt zelf over zijn reis tot professional bodybuilder op zijn facebookpagina en website. Onderstaande is een vrije vertaling hiervan met enkele aanpassingen en toevoegingen uit andere bronnen.
Kai Greene werd geboren op 12 juli 1975 in Brooklyn, New York. Hij werd op zijn 6e uit huis geplaatst wegens een problematieke huiselijke situatie en leefde gedurende zijn jeugd in diverse pleeggezinnen en opvanghuizen. In zijn eigen woorden was het deze omgeving die hij probeerde te ontsnappen door middel van gewichtstraining.
Op school ging het niet goed. Zijn cijfers bleven achter en er moest iets gebeuren om te voorkomen dat Kai de toekomst van een gemiddelde zwarte jonge man uit een gebroken gezin uit Brooklyn te wachten stond. Hij had belangstelling voor visuele kunsten en wist die te combineren met het bouwen aan zijn lichaam als kunstwerk. Dit was echter niet voldoende voor zijn schoolresultaten. Een leraar die Kai’s snelle fysieke groei opmerkte, wees hem op de mogelijk om mee te doen aan een bodybuildwedstrijd voor tieners. Zichzelf meten met andere motiveerde hem zoveel dat het volgens Kai de gedragsverandering veroorzaakte die voorkwam dat hij in de deprimerende statistieken van ghettojeugd verdween.
In deze periode waarin Kai veel titels won, groeide zijn zelfvertrouwen tot hij een keer tweede werd en zich voornam een tijdje naar de achtergrond te verdwijnen en in die tijd een ongeziende toename in spiermassa te bereiken. Hij werd geïntroduceerd bij 5th Avenue Gym, een kleine gym in een kelder in Brooklyn waar, volgens Kai, de meest indrukwekkende natural bodybuilders ter wereld trainden. Hier deed hij de eerste kennis op die hij later nodig zou hebben om de grootsten der aarde te bestrijden op het podium. Hij werd al voor zijn 19e professional voor een organisatie voor naturals (bodybuilders die geen anabolen gebruiken) en werd hiermee de jongste proffesionele, natural bodybuilder in de wereld.
Hij won binnen die organisatie alles dat er te winnen viel en wilde in de zomer van 1997 de lat hoger leggen door professional te worden voor de IFBB, wereldwijd dé bond voor bodybuilders. Hiervoor moest hij zich echter eerst kwalificeren middels hun organisatie voor amateurs, de NPC.
Binnen de NPC behaalde hij wisselende successen. Als natural wilde hij de Team Universe winnen en zijn pro-kaart verkrijgen door vervolgens de Amateur World Championship te winnen. Dit mislukt twee keer tot hij 1999 de zwaargewicht divisie won en de overall titel tijdens de Team Universe en werd uitgenodigd voor de Amateur World Championship in Bratislava, Slowakije. Hier werd hij 6e (zelf geeft hij aan hier als 4e geëindgd te zijn, maar dit lijkt niet te kloppen). Ondanks deze enorme prestatie was hij teleurgesteld. Hij stapte er weer een periode tussen uit om zich in die tijd weer volledig te kunnen richten op het bouwen aan zijn lichaam.
Luisterend naar critici begon hij aan zichzelf te twijfelen. Hij ging naar school en pakte zijn passie voor visuele kunst weer op. Hij bleef wel zwaar trainen, maar alleen voor zijn eigen gemoedsrust.
In 2004 werd hij gewezen op het feit dat winst bij de NPC Team Universe op dat moment ook gold als kwalificatie voor professional bij de IFBB. Hoewel hij al 5 jaar uit het wedstrijdcircuit was, nam hij zich voor opnieuw de titel van Team Universe te winnen en zo alsnog pro te worden voor de IFBB. Hij won zowel de zwaargewicht- als overallklasse bij unanieme beslissing en werd eindelijk professional.
De laatste jaren heeft Kai nog maar een doel: Het winnen van de Mr. Olympia! In 2011 eindigde hij als derde achter Phil Heath en Jay Cutler.
2012 en 2013 zullen wat de Mr. Olympia betreft, bekend staan om de strijd tussen Kai Greene en Phil Heath. Beide malen was het een spannende strijd maar was het Phil die met het Sandow-beeldje naar huis mocht en Kai die tweede werd.
Kai Greene in the cast van Stranger Things 2
Kai Greene speelt een rolletje in het tweede seizoen van de serie Stranger Things, nu te zien op Netflix. Geen zorg, dit stuk bevat nauwelijks spoilers.
‘Funshine’
Het is niet alsof ik nog meer reden nodig had om het tweede seizoen van Stranger Things te kijken. Ik was dit weekend al prettig verbaasd dat het hele seizoen in één keer te kijken is in plaats van die onzin dat je één aflevering per week krijgt. De verbazing was een stuk groter toen in de opening scene een stel verklede types op de vlucht slaat voor de politie in een busje. Eenmaal in het busje en ontdaan van de maskers die ze droegen, zien we dat de meervoudig Arnold Classic winnaar Kai Greene deel uitmaakt van het groepje. Mocht je nog twijfelen bij de eerste seconde dat je hem ziet, dan krijg je de bevestiging bij de tweede seconde dat je hem ziet.
Het busje verdwijnt echter, letterlijk, en daarmee de rol van Kai. Voorlopig tenminste, want in aflevering 7 heeft hij een grotere rol en krijgen we ook een naam bij zijn rol; “Funshine”. Mocht je je afvragen waarom hij naar een troetelbeer vernoemd is dan is dat waarschijnlijk om zijn zachtaardige karakter in de serie te onderschrijven. En omdat het natuurlijk grappig is om een van de meeste gespierde mensen op aarde naar een troetelbeer te vernoemen.
Ten opzichte van het verhaal in het geheel is de bijdrage van Kai beperkt. Toch is het leuk om hem in deze rol te zien. Ja, hij is ongetwijfeld mede gekozen vanwege zijn formaat. Maar Kai richt zich al een tijdje serieus op acteren. De acteerlessen in plaats van een Olympia prep lijken dan ook hun vruchten af te werpen. Het acteerwerk van Kai is in ieder geval vele malen beter dan dat van Arnold Schwarzenegger in zijn eerste rollen (als je wilt lachen moet je even op Youtube zoeken op ‘Hercules in New York’). Ook vele malen beter dan Dennis Wolf in zijn auditie die we konden zien in Generation Iron (deel 1). Ok, dat zegt misschien niet zo heel veel.
Hiervoor had ik alleen gehoord de rol van Kai in een Chinese actiefilm. Dat leek vooral sprake van type casting, Kai als een soort eindbaas die door de held verslagen moet worden. Met zijn rol in Stranger Things, klein als die is, laat Kai zien meer dan dat te kunnen.
Bodybuilders die acteren vs. acteurs die hun body builden
Ik hoop ook echt dat hij verdere stappen kan maken met zijn acteerwerk. Hollywood heeft inmiddels het nodige van bodybuilders geleerd en acteurs (met de juiste genen) hoeven helemaal geen leven als bodybuilder achter zich te hebben. Een paar maanden intensieve personal training, een strik dieet geleend uit de wedstrijd prep van bodybuilders en de nodige chemische hulp. Het blijkt genoeg voor een fysiek dat voor de meesten al indrukwekkend is. Pittig dus om te concurreren met pretty boys die een sinds hun vijfde acteren en een spoedcursus ‘sixpack kweken’ gevolgd hebben. Zelf heb ik niet zoveel met die snelkook bodybuilders. Het zou dus tof zijn om weer eens iemand op het doek te zien die laat zien wat echt een indrukwekkend fysiek is. Wat mij betreft dan.
Kai Greene en poseren
“De gastoptredens waarin Kai Greene poseert in uitbundige kleding zijn belachelijk en horen niet thuis op het bodybuild podium”. Aldus Musclesportmag.com dat zich gesteund ziet door onder andere Shawn Ray en meerdere fans.
Kritiek Kai Greene
Dat bodybuilding een jury-sport is en dat die jury bestaat uit iedereen met een mening, blijkt de laatste weken herhaaldelijk. Vorige week schreef ik nog over het gedoe tussen Phil Heath en Arnold Schwarzenegger over hoe de ideale bodybuilder er nu uit hoort te zien.
Diezelfde week viel Musclesportmag.com over een gastoptreden van Kai Greene tijdens de Toronto Pro 2015[1].
We are going to come right out and say it instead of beating around the bush. Kai Greene‘s guest posing routine at the IFBB Toronto Pro was ridiculous and something that should not have been performed at a bodybuilding show. The Predator’s flamboyant outfit was plain and simply going too far….
This is supposed to be bodybuilding, not a follies version of “Magic Mike.”
“Kai zou helemaal geen SM-achtige kostuums nodig hebben”. “Het dragen van een dergelijk fallus symbool, heeft geen plaats op een bodybuildpodium”, aldus Musclesportmag.
Bekende bodybuilder en organisator van wedstrijden Shawn Ray is het met ze eens, zo blijkt uit zijn reactie op het forum van Muscular Development:
Promoters need to put a Stop to “Props” at Guest Posings. This is not what people Pay to see. It doesn’t justify the “Sadomasicistic” posing out fits unfit for kids and families to watch one of the sports elite & best built Pro’s
Later gaat hij nog even door en vergelijkt hij het bedekken van het lichaam van een bodybuilder als het dragen van een boerka door een gezichtsmodel.
Als ik al een grove indeling zou kunnen maken van voor- en tegenstanders van Kai’s optreden dan zien we vooral “old school” fans tegenover hem staan terwijl vooral fans van de nieuwere generatie achter hem staan. Hoewel ik mezelf beschouw als old school fan, sta ik toch achter Kai.
“Geef het volk brood en spelen”
In de eerste reden vanuit commerciële overwegingen. Het is zoals Phil Heath al zei in de discussie over te grote bodybuilders: Het publiek bepaalt het succes van de sport en het publiek is alleen maar gegroeid. Je kunt zeggen: “Die nieuwe fans snappen er niets van”, maar dat verandert niets aan het feit dat de sport in grote mate afhankelijk is van hen. Het is een beetje als de publieke omroepen versus de commerciële zender. Leg je een bepaalde, zelf gekozen, standaard op met het risico dat je kijkers verliest of schotel je mensen gewoon voor wat ze willen ook al schaam je jezelf voor het gebrek aan kwaliteit?
Persoonlijk ben ik geneigd te denken dat het verstandig is het volk te geven wat het wil. Het zijn de fans die de supplementen kopen van bedrijven die bodybuilders sponsoren. Het zijn de fans die de tijdschriften kopen waarin bodybuilders getoond worden en waarmee ze weer interessant zijn voor sponsoren. Zonder de fans, geen sport, althans niet in deze vorm en omvang.
De tijden veranderen, de aandachtsspanne van mensen wordt korter terwijl het aanbod groter wordt. We hoeven niet meer te wachten op die maandelijkse uitgave van een blad uit de V.S. om een paar bodybuilders te zien die het gelukt is aandacht te krijgen van de media. We zien ze iedere dag op social media. Het is dan niet meer dan logisch dat je je probeert te onderscheiden van de rest om nog een beetje op te vallen, hoe goed je fysiek ook is. Kai heeft ontzettend veel fans vanwege zijn karakter en voorkomen en juist omdat hij anders is. Om dezelfde reden zijn er talloze bodybuild-fans die hem niet kunnen uitstaan.
Gastoptreden Kai Greene
Wel eens een bodybuildwedstrijd bezocht? Fantastisch en ontzettend leuk om mensen op het podium te zien die daar keihard voor gewerkt hebben. Maar na vijf uur lang de ene na de andere front double biceps gezien te hebben, kan op gegeven moment de verveling toch toeslaan. Alles gaat uiteindelijk vervelen zelfs de leukste en mooiste dingen. Waarom zou je anders honderden verschillende categorieën hebben op pornosites?
Vorig jaar tijdens de Enercup vond ik de gastoptredens dan ook een welkome afwisseling. In één geval was de bodybuilder die het gastopreden gaf niet eens zozeer groter dan de deelnemers, maar onderscheidde hij zich door de kunstzinnigheid van zijn optreden.
Kai draagt dit soort kostuums tijdens gastoptredens wanneer mensen al de hele dag naar de verplichte poses hebben gekeken. Men valt hier denk ik dan ook vooral over omdat, juist door zijn opvallende verschijning, zijn optreden de dag en de verslaggeving daarvan in de media vaak domineert. Als je meer dan honderd atleten op het podium hebt gehad en uitgerekend Kai in zijn SM-pakje in de lokale media verschijnt, is dat niet direct representatief voor je evenement. Aan de andere kant zal een promotor überhaupt niet snel klagen als hij aandacht in de media krijgt. Bovendien mag je aannemen dat een promotor weet wie hij in huis haalt met Kai. Blijkbaar hebben zij er dus geen probleem mee hem uit te nodigen.
Shawn Ray stelt dat bodybuilders van tevoren moeten laten weten hoe hun optreden eruit zal zien zodat je als promotor niet voor verassingen komt te staan. Als je echter als promotor nog verrast zou zijn wanneer Kai in een dergelijke outfit het podium betreedt dan heb je de laatste vijf jaar onder een steen op Mars gelegen.
Kai de kunstenaar
Formeel wordt de vrije poseer-ronde tijdens wedstrijden niet gescoord en kan deze in officieus hooguit van invloed zijn wanneer de verschillen tussen kandidaten zo klein zijn dat de voorkeur van het publiek de jury beïnvloedt. Dit is het geval sinds 2009 toen de IFBB nieuwe regels aankondigde [2]. Kai wordt sindsdien juist genoemd als één van de bodybuilders die desondanks toch nog de moeite doet een posing routine voor te bereiden. Misschien teveel moeite, zo blijkt uit het geklaag.
Wie Kai een beetje kent, weet dat hij een kunstzinnige achtergrond heeft en het is denk ik die achtergrond die ervoor zorgt dat hij nog de moeite doet zijn routine voor te bereiden waar anderen dat niet interessant vinden. Daarin ligt mogelijk ook de reden dat hij hierin wellicht een beetje doorslaat. Maar is het niet kenmerkend voor een echt kunstenaar dat die niet begrepen wordt door zijn tijdsgenoten?
Als fotograaf heb ik de pretentie me enigszins in zijn kunstzinnige overwegingen te kunnen verplaatsen. Als je mij als fotograaf vraag wat ik liever schiet; een standaard routine van verplichte poses of een routine als die van Kai inclusief kleding en props, dan weet ik het wel! Maar ja, ik vind een spannend gekleed model dan ook interessanter dan een naaktmodel.
Live and let pose
Shawn was nog niet uitgesproken:
Your a Bodybuilder so just freaking do a posing routine showing off your Body not all the crazy Costume, Masks and BS that actually take away from what you worked your ass off to display.
Deze uitspraak werpt tegenstrijdige gevoelens bij me op. Tegen Beyoncé kan je ook zeggen:”Je bent zangeres, hou toch op met die sexy video’s en hou het op radio in plaats van tv en youtube. Het gaat immers om je stem!” Zo bekeken, vind ik het een onzin argument van Shawn. Haar uiterlijk, dans en hele show is een toegevoegde waarde waardoor de fans haar zang nog meer waarderen.
Aan de andere kant mag je je afvragen of iemand ooit van Lady Gaga gehoord zou hebben als zij het niet kon hebben van haar avonturen op het gebied van styling*. In dat opzicht denk ik echter dat Kai allang al bewezen heeft dat hij kan zingen, dus waarom is het dan zo storend als hij dat in een vleesjurk zou doen? “Live and let pose” zeg ik dan.
Is Kai Greene gay?
Nogmaals, lekker boeiend als hij homo is. De reden dat ik er toch iets over kwijt wil is enerzijds omdat er gezegd wordt dat hij hierdoor nooit de Mr. Olympia zal winnen en anderzijds omdat er om de verkeerde redenen wordt aangenomen dat hij homosexueel is. Waar komt dit verhaal dan vandaan? Google eens op afbeeldingen van “Kai Greene grapefruit”. Wat je te zien zult krijgen, is een aantal foto’s van Kai Greene die met zijn vinger een gat in een grapefruit maakt en vervolgens z’n jonge heer hierin stopt. Hiernaast zal je een stel foto’s van Kai zien die je, net als het “grapefruitincident” als homo-erotisch zou kunnen bestempelen omdat over het algemeen (neem ik aan) meer gays zijn dit soort beelden bekijken dan vrouwen.
Even daargelaten dat hij beter een watermeloen had kunnen kiezen om niet het beeld van bodybuilders met een klein pikkie te kunnen bevestigen, zeggen dit soort beelden mijns inziens niets over zijn sexuale geaardheid en des te meer over zijn financiële situatie destijds. Kai is een jongen van de straat die het nooit makkelijk heeft gehad. Hij had geen ouders, maar alleen zichzelf om verantwoording aan af te leggen. Neem dan andere ingredienten als een megagespierd lichaam en een pornoindustrie waarin afwijkende maten altijd wel een doelgroep vinden (“muscle worship”) en je hebt het recept voor heterosexuele bodybuilders die in homo-erotische films spelen of gay getinte fotoshoots maken. Behalve dat hetero’s om financiële redenen ook homosesuele sex voor de camera kunnen hebben, is het bovendien een kwestie van smaak.
Schwarzenegger heeft ook naaktfoto’s gemaakt, maar van zo’n aard dat het door de meesten meer als kunstzinnig kan wordt beschreven terwijl de bewuste foto’s van Kai een hoog Chippendale-gehalte hebben. Allerminst reden om de man direct gay te noemen. Het was echter ook allerminst handig voor iemand die in de ultieme posterboy-sport de absolute numero uno wilt worden in een strijd die in de V.S. moet worden gevoerd.
Hoeveel verdient Kai Greene?
Niet genoeg wat mij betrof toen ik dit artikel schreef in 2012. Veel mensen waarderen de spartaanse instelling van Kai. Helemaal als je hem dus in de metro ziet zitten van kelderwoning naar keldergym en dan vergelijkt met bijvoorbeeld Ronnie Coleman die 5 auto’s voor zijn vrijstaande woning heeft staan. Het riep destijds de vraag op of hij koos voor deze sobere levenswijze of dat hij financieel geen andere mogelijkheden had. Bodybuilding is geen vetpot. Gasten die echt goed verdienen aan bodybuilding hebben vaak de Mr. Olympia één of enkele malen gewonnen en draaien al jaren mee in de absolute top en hebben hierdoor leuke sponsorcontracten gekregen. Het is echter niet zoals bij voetbal dat de gehele wereldtop in weelde leeft.
Zo had Kai dan naar schatting tot juli 2012 wel een paar ton aan wedstrijdgelden gewonnen. De helft hiervan echter ging tot 2011 naar zijn vroegere begeleider, mentor en trainingspartner Oscar Ardon. Een ander groot gedeelte ging naar de fiscus. Kijk je dan naar de kosten van voeding, anabolen (hoewel vaak door sponsor betaald), onderdak, reiskosten etc. dan zou hij hiervan geeneens rond kunnen komen.
Dank zij zijn contract met supplementenfabrikant MuscleMeds, het tijdschrift Flex en de vele uitnodigingen voor gastoptredens hield hij nog iets over, maar niet veel. Zijn sponsoringscontract leek een stuk minder lucratief dan dat van bijvoorbeeld Phil Heath (ook nog voor deze de Mr. Olympia won!).
De laatste jaren echter zouden zijn persoonlijke financiën verbeterd zijn door het winnen van grotere titels en het contract met Flex. In 2013 heeft Kai een nieuwe woning kunnen kopen (naar verluidt ter waarde van $700.000) en een mooie truck, dus zal het hem financieel beter vergaan. Niet zo vreemd gezien hij al drie jaar of langer als enige wordt gezien die de huidige nr. ! van de wereld kan verslaan.
In Generation Iron nam hij de filmmakers nog mee naar zijn oude appartementje in Brooklyn om het beeld van de spartaan te blijven tonen.
Personalia en stats:
Naam: Kai Greene
Geboortedatum: 12 juli 1976
Lengte: 1.76
Wedstrijd gewicht: 113
Gewicht buiten seizoen: 127kg
Woonplaats: Brooklyn, New York
Bodybuilding carrière Kai Greene
- Shawn Ray Colorado Pro/Am Classic 2007 — 1st
- New York Pro 2008 — 1st
- Arnold Classic 2008 — 3rd
- Australian Pro Grand Prix 2009 – 1st
- Arnold Classic 2009 — 1st
- Mr Olympia 2009 — 4th
- Australian Pro Grand Prix 2010 – 1st
- Arnold Classic 2010 — 1st
- Mr Olympia 2010 — 7th
- New York Pro Show 2011 – 1st
- Mr Olympia 2011 — 3rd
- Sheru Classic 2011 – 3rd
- Mr Olympia 2012 — 2nd
- Sheru Classic 2012 — 2nd
Kai Greene – A Day in the Life
In de documentaire A Day in the Life, van Flex Magazine, zie je hoe Kai zijn dagelijkse leven leidt en wat hem beweegt en motivaties zijn.
