Voedingsinname meten aan de hand van urine? Ergens moet ik er niet aan denken. Klanten die hun plasje in een potje aanleveren om te laten zien wat ze gegeten hebben. Toekomstmuziek volgens nieuw Brits onderzoek.
Inzicht in dieet via urine
De onderzoekers hebben een test ontwikkeld waarmee aan de hand van iemands urine gezien kan worden wat die persoon gegeten heeft. In vijf minuten zou de test laten zien wat voor soort vlees je hebt gegeten, of je wel genoeg groenten en fruit gegeten hebt en de vertaling in (macro)nutriënten: hoeveel proteïne, koolhydraten, vetten en vezels.
De onderzoekers zien hun werk als de eerste stappen in een nieuwe methode die het makkelijker moet maken om te zien in hoeverre mensen zich bijvoorbeeld aan hun dieet houden.
Voedingsinname meten
In onze Fitsociety app hebben wij duizenden producten opgenomen met hun voedingswaarden. We hebben er bovendien lang over nagedacht hoe we het jou als klant zo makkelijk mogelijk kunnen maken om in te vullen wat je gegeten hebt en hoe die voeding vertaalt naar dagelijkse voedingswaarden.
Niet voor niets, hebben we hier veel aandacht aan besteed. De Britse onderzoekers wijzen er op dat wanneer mensen zelf moeten aangegeven wat ze hebben gegeten, dit in 33-80% van de gevallen misgaat [2,3]. Mensen zijn snel geneigd de hoeveelheid gezonde voeding te overdrijven terwijl van slechte voeding vaak te weinig wordt opgegeven [4,5,6]. Ook de hoeveelheid calorieën zou vaak te laag worden ingeschat [2]. Dit is ook een reden dat het noemen van een gemiddelde inname per persoon in praktijk zo lastig blijkt (en waarom ik dit in het eerdere artikel van vandaag over Fajah, niet een handig gegeven vond om mee te werken).
De onderzoekers wijzen erop dat deze foutieve data tot nu toe heeft gezorgd voor vele verschillende uitslagen bij onderzoeken naar voedingsinname. Het is niet moeilijk te bedenken hoe het adviseren van iemand bemoeilijkt wordt als je beschikt over verkeerde data. Je berekent een caloriebehoefte en de klant geeft aan dit op te volgen. Vervolgens blijkt de klant toch aan te komen en snap jij als coach niet wat er mis gaat. Klopt je advies niet of klopt je data niet?
Aan dat laatste zou je minder hoeven twijfelen als dit objectief is vastgesteld aan de hand van urine.
Onderzoek
De onderzoekers verdeelden 19 vrijwilligers in groepen die vier verschillende diëten kregen voor drie dagen. De diëten varieerden van “zeer gezond” tot “zeer ongezond” (volgens de definities van de richtlijnen voor voeding van de World Health Organisation). Ze verbleven in een Londens onderzoeksgebouw waar 3 keer per dag urine werd afgenomen. Vervolgens maten de onderzoekers honderden metabolieten, afbraakproducten van verteerde voeding. In sommige gevallen geven deze metabolieten aan wat voor type voeding is gegeten (rood/wit vlees, fruit, groente). In andere gevallen welke nutriënten zijn gegeten (proteïne, vetten, suikers, vezels). In sommige gevallen maten ze metabolieten die precies het type voeding kunnen aangeven (bijv. een citrus).
Ze testsen hun werk door vervolgens de data van een eerder onderzoek erbij te pakken. Voor dat eerdere onderzoek hadden 291 Britten en Denen hun voeding genoteerd en urine ingeleverd. De Britse onderzoekers bleken met hun methode van deze 291 mensen aan de hand van de urine nauwkeurig de ingenomen voeding te kunnen meten.
Voedingsinname meten in de praktijk
De onderzoekers geven aan dat ze moeten doorontwikkelen om nog meer gedetailleerde data te verkrijgen uit urine. Ook zou de technologie op lokaal niveau geïmplementeerd moeten worden met metingen die thuis verricht kunnen worden.
Nu mag wachten op de eerste klant die met een potje plas komt aanzetten.
Referenties
- Isabel Garcia-Perez, Joram M Posma, Rachel Gibson, Edward S Chambers, Tue H Hansen, Henrik Vestergaard, Torben Hansen, Manfred Beckmann, Oluf Pedersen, Paul Elliott, Jeremiah Stamler, Jeremy K Nicholson, John Draper, John C Mathers, Elaine Holmes, Gary Frost. Objective assessment of dietary patterns by use of metabolic phenotyping: a randomised, controlled, crossover trial. The Lancet Diabetes & Endocrinology, 2017; DOI: 10.1016/S2213-8587(16)30419-3
- Rennie, KL, Coward, A, and Jebb, SA. Estimating under-reporting of energy intake in dietary surveys using an individualised method. Br J Nutr. 2007; 97: 1169–1176
- Poslusna, K, Ruprich, J, de Vries, JH, Jakubikova, M, and van’t Veer, P. Misreporting of energy and micronutrient intake estimated by food records and 24 hour recalls, control and adjustment methods in practice. Br J Nutr. 2009; 101: S73–S85
- Lafay, L, Mennen, L, Basdevant, A et al. Does energy intake underreporting involve all kinds of food or only specific food items? Results from the Fleurbaix Laventie Ville Santé (FLVS) study. Int J Obes Relat Metab Disord. 2000; 24: 1500–1506
- Rosell, MS, Hellenius, ML, de Faire, UH, and Johansson, GK. Associations between diet and the metabolic syndrome vary with the validity of dietary intake data. Am J Clin Nutr. 2003; 78: 84–90
- Dhurandhar, NV, Schoeller, D, Brown, AW et al. Energy balance measurement: when something is not better than nothing. Int J Obes (Lond). 2015; 39: 1109–1113
