Vandaag “nieuws” gedeeld door diverse media: Uit onderzoek Foodwatch blijkt dat aan een groot deel van de groenten in blik suiker is toegevoegd. Ik vroeg me af: “Wat is hier nieuw aan?”
“Mag ik wat rode kool bij mijn suiker?”
“Weer een artikel over suiker?”. Ja, sorry. Ik doe het ook niet om de feestdagen te vergallen of om je een schuldgevoel over de afgelopen week aan te praten. Ik doe slechts verslag van de actualiteit die blijkbaar gedomineerd wordt door gedoe over suiker.
Foodwatch deed onlangs een onderzoek[1]. Heel complex was dit onderzoek niet. Trek potjes groenten uit de rekken van grote supermarkten zoals Albert Heijn, Aldi, Lidle en Jumbo en lees de etiketten. Volgens Foodwatch blijkt dat aan 79 van de 170 blikken en potten groenten suiker was toegevoegd. Denk onder andere aan sperziebonen, spinazie, boerenkool, champignons en asperges. Biologische groenten waren niet ongeschonden. In 6 van de 11 geteste “biologische” producten was suiker toegevoegd. Rode kool was de “winnaar”. Tien procent van de inhoud van het potje bleek uit suiker te bestaan.Vandaag kopten dan ook alle media met grote titels over de versuikerde groenten. Zoals gezegd, vroeg ik me af wat de nieuwswaarde van dit bericht was. Het is niet alsof de suikers “verstopt” waren. Ze staan gewoon op het etiket vermeld. Ik hoorde vanochtend op de radio een aankondiging van het onderzoek en dacht toen nog dat het over verborgen suikers ging. Ik liep zelfs nog even langs de rode kool in de Jumbo. Daar stond gewoon vermeld dat er suiker aan was toegevoegd. Niet bepaald een groot geheim van de voedselindustrie dus.
“Vergeef ze vader want ze weten niet wat ze eten”
“What’s the big fuzz?” dacht ik nog. “Storm in een glas suikerwater”. Maar ik behoor tot die groep mensen die graag weet wat er gegeten wordt. De macro-mensen die tabellen met voedingswaarden voor hun ogen zien in plaats van een bord eten. Die groep mensen voor wie het overzicht met ingrediënten op een potje veel interessanter is dan het mooie plaatje erop. Die groep mensen die alleen de buitenste paden van de supermarkt als groene zone ziet en de middelste paden met bewerkte producten mijdt als de pest. Een grote meerderheid die onbekend is met de weet-wat-je-eet-fitness-doctrine, kan echter snel verleid worden door een plaatje gezond ogende rode kool. Zeg maar die groep die valt onder de noemer “Wil wel, maar weet niet”.
Zoetekauw-syndroom
“Er wordt overal suiker aan toegevoegd, zelfs aan groente: soms veel, soms weinig, maar alles bij elkaar veel teveel. De voedingsindustrie maakt de winst waarvoor burgers en de gezondheidszorg de prijs betalen. Het is hoog tijd dat de overheid de voedingsindustrie hierop eindelijk eens aanpakt.”
Aldus Foodwatch. Foodwatch brengt dus eigenlijk niets nieuws naar buiten, maar vestigt met deze cijfers slechts de aandacht op een gegeven dat zij graag ter discussie stellen. Die discussie zelf verwelkom ik.
Vorige week schreef ik nog over aspartaam. Veel reacties tot gevolg. Mensen die niet verder lazen dan de titel en mensen die blijkbaar dachten dat ik vond dat suiker beter is dan aspartaam. Dat is nergens gesteld. Ik stelde slechts dat aspartaam zelf als vervanging ook nadelen heeft. Een van de argumenten kwam voort uit de onderzoeken die aantonen dat zoet eten doet verlangen naar zoet eten. Het advies was dan ook om te proberen aan minder zoet eten te leren wennen zodat je de suiker niet hoeft te vervangen. Dat is nogal lastig als de voedselindustrie alle moeite doet om van iedereen een zoetekauw te maken.
The unfuckables
2016 wordt ook wel het jaar van de boze witte man genoemd. Het recht om je genaaid te voelen is echter niet alleen voorbehouden aan witte mannen. Tegenwoordig lijkt iedereen boos. In 2017 kunnen de boze mensen zich zoet houden met het haten van de voedselindustrie.
Klagen dat je genaaid wordt, voelt altijd goed. Dat ontslaat je van verantwoordelijkheid over wat je “overkomen is”.
Natuurlijk is het prettig als de overheid je beschermt van al het kwaad in de wereld en je zelf niet meer rekening hoeft te houden met mensen die andere belangen hebben dan jouw gezondheid. Tot de tijd echter dat we gezellig met z’n allen aan een kampvuur kumbaya zingen om de wereldvrede te vieren, zal je zelf over je gezondheid moeten waken.
Wat dit onderwerp betreft, is dat geen raketwetenschap: Lees etiketten. Weet wat je eet. Be unfuckable.
Referenties
foodwatch.org/nl/onze-campagnes/onderwerpen/suiker-vet-co/actuele-nieuwsberichten/zelfs-groente-wordt-gesuikerd/
